Jeugdherinneringen

Jeugdherinneringen

Nifty.org blijft niet zomaar in stand, met meer dan 300.000 verhalen. Hoe je kan doneren staat heel duidelijk op de site: donate.nifty.org.

Het leek me wel leuk om eens een paar jeugdherinneringen op het gebied van nattigheid op te schrijven. Ze beginnen in mijn zeer vroege jeugd. En als je dan eenmaal bezig bent komt er steeds weer meer naar boven.

Jeugdherinneringen

BAD

Het is heel helder dat ik altijd iets met plassen heb gehad, van kleins af aan. Ik denk dat ik, zo lang ik me kan herinneren, niet 1 keer in bad heb gezeten zonder erin te plassen. Dat zal de eerste keer misschien per ongeluk zijn gegaan maar daarna echt wel expres. Dat bijzondere gevoel van in het niets plassen maar toch heel duidelijk voelen dat je wel ergens in plast is me altijd bijgebleven. Klinkt misschien raar maar dat geeft wat je dan voelt aardig weer. Waarschijnlijk zit het hem in de heel lichte weerstand die je merkt. Ik moest altijd gaan plassen voor ik in bad werd gedaan. Nou, ik ging braaf naar de wc en spoelde door zonder iets geproduceerd te hebben en ging dan te water om, als mijn moeder even niet keek, want ik wist natuurlijk wel dat ik iets ging doen dat niet op prijs werd gesteld, alles los te laten. Heerlijk! Met seksuele gevoelens had dat toen nog niets te maken. Later natuurlijk wel en bleef het niet bij plassen. Maar tegen die tijd was mijn moeder er echt niet meer bij.

BROEK

Ook zo lang ik me kan herinneren ging ik elke dag tussen de middag naar de bakker om de hoek om een half broodje te kopen. Toen ik een jaar of vijf zal zijn geweest zag ik uit de verte dat op het kruispunt een jongen met zijn fiets tegen een auto aan reed. Blijkbaar niets aan de hand want de auto reed heel snel weer door en de jongen werd door omstanders bij de bakker naar binnen gebracht. Net toen ik binnen kwam zei de vrouw van de bakker 'ach hij heeft in zijn broek geplast, van de schrik natuurlijk'. Dat vond ik toen zo raar, zo'n grote jongen, in mijn ogen tenminste -hij zal een jaar of tien, elf zijn geweest- in zijn korte broek had geplast. Op de een of andere manier was het ook aan de achterkant van zijn benen naar beneden gelopen. Ik zag wel een paar straaltjes langs zijn benen lopen, misschien al een beetje opgedroogd maar nog duidelijk zichtbaar. Het intrigeerde me mateloos. Ik weet nog heel goed dat ik erg mijn best deed om ook iets van de voorkant te zien. Ik was erg teleurgesteld toen hij zich van mij af draaide toen hij de winkel uitliep en ik dus niet kon zien hoe het er uitzag als je in je broek had geplast.

NAVEL

Als ik uit gebadderd was droogde mijn moeder me altijd af met een grote handdoek, eerst het ergste nat eraf terwijl ik nog in het bad stond en daarna, buiten het bad, zorgde ze ervoor dat alles heel goed droog werd. Toen ze een keer met het puntje van de handdoek mijn, nogal diepe, navel droogmaakte maakte ik een opmerking die ik bij nader inzien beter achterwege had kunnen laten. Ik zei namelijk 'dat voel ik in het puntje van mijn plasser'. Dat was dan helaas meteen de laatste keer dat mijn navel zo goed droog werd gemaakt.

PLEKJES

Toen ik iets ouder was hoorde ik mijn moeder een keer tegen een vriendin zeggen -ze dacht waarschijnlijk dat ik niet binnen gehoorsafstand was- dat mijn onderbroeken altijd de was in gingen alsof ze al schoon waren, heel anders dan die van mijn broer, die altijd wel gele plekjes in zijn onderbroek had. Waarschijnlijk heeft dat iets bij mij wakker gemaakt. Eerst was ik er alleen nog maar meer op gebrand dat ze zo schoon bleven. Elke avond als ik mijn onderbroek omwisselde voor een pyjamabroek inspecteerde ik die onderbroek om te zien of er geen sporen van gebruik in zaten. Ik gebruikte daarvoor een bureaulampje waar ik de voorkant van de onderbroek overheen spande om goed te kunnen kijken of het wel egaal wit was. Hoe het kwam dat die onderbroeken zo onbevlekt bleven? Geen idee want ik deed er oorspronkelijk echt niets voor. Ik ging gewoon op tijd naar de wc als ik moest plassen en mijn broer waarschijnlijk niet. Maar toen ik er zo bewust mee bezig ging deed ik er plotseling wel iets voor. Naast het wasbakje in de wc hing natuurlijk een handdoek en die gebruikte ik toen ook maar om mijn piemel aan af te vegen na het plassen. Het onderste puntje van die handdoek zag er geregeld nogal geel uit. Mijn moeder heeft er nooit iets van gezegd. Ze wist natuurlijk ook niet dat ik het veroorzaakte, het kon net zo goed mijn broer zijn of mijn vader. Over dergelijke zaken werd er bij ons niet gesproken. In ieder geval hing er altijd plotseling een schone handdoek als er visite kwam.

GULP

Doordat ik zo was bepaald bij het inspecteren van mijn onderbroeken werden er meer interesses gewekt op dit gebied. Ik had om te plassen altijd mijn broek en mijn onderbroek helemaal laten zakken. Dat had ik zo geleerd en dat deed ik dus nog steeds. Maar toen werd het mij duidelijk waar die, nooit gebruikte, gulp voor was bedoeld en dat probeerde ik in de praktijk te brengen maar dat werd geen succes. Ik had van die onderbroeken met aan de binnenkant links en aan de buitenkant rechts, maar dan een aardig eindje verderop, een verticale opening. Dus moest je piemel eerst naar links, door de opening heen, dan naar rechts en dan weer naar buiten door de andere opening heen. Ik heb echt geen idee meer hoe dat pikkie er toen uitzag en hoe groot -maar waarschijnlijk hoe klein- het was maar door die gulp plassen ging in ieder geval niet zo goed dat ik ermee doorging. Misschien was ik nog niet groot genoeg geschapen, misschien knelde de zaak af door de bochten die gemaakt moesten worden. Dus maar weer plassen met de broeken op de schoenen. Ook lekker want dan kon de boel meteen even luchten.

NAT

Ik was negen. Op de laatste ochtend van de week las de juffrouw altijd een uurtje voor. Nou, daar wilde ik niets van missen. Nog nooit had ik op school moeten plassen, en later eigenlijk ook maar zelden, maar toen moest ik ineens wel. Maar ja, dat verhaal hט. Dus maar even ophouden en na afloop heel snel naar de wc, dacht ik. Maar dat mislukte jammerlijk. Een paar minuten voor het eind kon ik het echt niet meer houden en plaste voluit in mijn broek. Ik schaamde me dood. Gelukkig had ik een donderblauwe broek aan dus je zag het niet zo erg maar je denkt natuurlijk dat het iedereen opvalt dus in gestrekte draf naar huis. Ik durfde het eigenlijk niet zo goed te vertellen maar het kon natuurlijk niet anders. Ik werd gered doordat er een tante op de koffie was geweest bij mijn moeder. Die vertrok net en ik dacht dan meteen maar, als er iemand bij is zal ze misschien niet zo kwaad worden. Ik weet nog precies wat ik zei: 'ik weet ook niet hoe het komt maar ik heb in mijn broek geplast'. Omdat ik het zelf nogal stom vond wat er was gebeurd zei ik maar dat ik niet naar de wc mocht van de juf. Daar werd dus meteen een brief op poten over geschreven die ik aan de juf moest geven. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan. En verder ging dat als een nachtkaars uit.

Maar inmiddels was er wel iets gebeurd. Hoewel ik me schaamde voor die natte broek drong het tot me door dat het ook wel erg lekker was om in je broek te plassen. Het werd zo lekker warm als het gebeurde en bovendien was het een bijzonder gevoel om het plotseling los te laten na  heel lang knijpen. En dat vind ik nog steeds.

KUNST

Toen ik een jaar of elf was vond ik een nieuwe hobby. Mijn moeder kreeg af en toe van een postordebedrijf op nogal grauw papier gedrukte folders, krantjes eigenlijk, met reclames voor ondergoed. Niet met foto’s maar alles was getekend met alleen zwarte lijntjes. Ik had net een nieuwe verfdoos gekregen maar schilderijen maken die ook iets voorstelden lukte me echt niet. Ik kon, en kan nog steeds, echt niet tekenen. Ik had al honderden keren geprobeerd om piemels te tekenen want die interesseerden me heel erg. Maar helaas waren ze ook allemaal volledig mislukt. Ik kon er meestal zelf niet eens een piemel in herkennen, kan je nagaan! Zeer teleurstellend dus. Nou, die krantjes brachten uitkomst. Ik knipte de tekeningetjes van jongens en mannen, meisjes en vrouwen interesseerden me niet, uit en maakte de onderbroeken en de hemden smetteloos wit. Om te laten zien dat er toch wel iets in die onderbroeken zat, dat was op de meeste tekeningen niet zo duidelijk zichtbaar, en er ook iets in gebeurde, maakte ik er dan gele plekken in, eerst hele kleintjes, vooronder. Maar al snel werden die plekken steeds groter en kwamen ze ook hoger te zitten, net onder band en links en rechts. Enfin, je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen welke gedachten daarachter zaten. En uiteindelijk hadden ze soms hun hele onderbroek volgeplast en zaten er zelfs stralen op hun hemd. (Zulke dingen had ik toen nog niet in het echt gedaan maar dat werd later wel anders.) Ik heb een hele verzameling gemaakt die ik op een geheime plek bewaarde in een sigarendoos.

NAT 2

Mijn neefje, een jaar jonger dan ik, plaste zo goed als elke nacht in bed. Dat werd op een gegeven ogenblik wat minder. Hij ging de goede kant uit. Maar intussen begon ik me zorgen te maken of ik nu juist begon met bedplassen want af en toe was het een beetje nat in mijn pyjamabroek en dat gebeurde in de loop van een paar maanden juist vaker maar zeker niet elke dag en het werd ook natter maar lang niet zo nat als de pyjama van mijn neefje eruitzag als het weer was gebeurd.

BOEK

Ik lag destijds graag lekker lui op mijn buik op de grond om te lezen. De krant van gisteren, eerder mocht ik hem niet in beslag nemen, of gewoon een boek. Goede kans overigens dat het in die krant overwegend om de strips ging maar dat weet ik  niet meer zeker. Ik ging dan, een beetje uit het voetengetrap, voor de boekenkast liggen met mijn hoofd in de richting van de ramen. Op een (goede) dag viel mijn oog toevallig op een dik zwart boek op de onderste plank, op ooghoogte dus zo ongeveer.  Dat had in gouden letters de titel 'HET SEXUELE LEVEN VAN DE MENSCH'. Het was een heel antiek boek dus met een hopeloos verouderde spelling maar de titel trok me mateloos aan. De eerste keer dat ik zeker wist dat ik een poosje alleen thuis zou zijn ging ik op mijn plek liggen, maar nu met dat intrigerende boek. Ik bladerde het een  beetje door en kwam in eerste instantie terecht op pagina's met enge ziekten. Dus maar even in de inhoudsopgave gekeken of er ook interessante dingen in stonden en die waren er zeker. Ik ging rechtstreeks naar de hoofdstukken waar het over jongens en mannen ging, meisjes en vrouwen interesseerde me niet (nog steeds niet trouwens). De hoofdstukken over 'onaneren', zoals het in dat boek heette, over zaadlozingen en natte dromen en over de puberteit heb ik zo ongeveer uit mijn hoofd geleerd. Op den duur viel het boek vanzelf open bij de juiste passages want ik las ze steeds weer. Dat vond ik toch leuker dan de teksten in mijn hoofd te herhalen. Hoewel ik regelmatig, nog vaker dan normaal al het geval was, een stijve kreeg als ik bijvoorbeeld dacht aan de passage uit de 'puberteit' die ongeveer luidde 'bij jongens zijn dat vooral de erecties, die reeds op zeer jeugdige leeftijd voorkomen hoewel de penis dan nog zeer klein is'. Nou ja, aan erekties geen gebrek, ik hoefde na een poosje niet eens meer aan die teksten uit dat boek te denken, ook zonder had ik tientallen keren per dag een stijve. Wel lekker maar af en toe ook lastig omdat het duidelijk in mijn broek te zien was. In ieder geval was ik na het lezen over natte dromen niet meer bang dat ik in bed zou gaan plassen. De link met dat nat in mijn pyjamabroek was me duidelijk geworden. Oplossing, gewoon een beetje vaker trekken, hoewel het toch af en toe gebeurde dat ik een natte droom had als ik me overdag had afgetrokken. En die dromen waren echt leuk, altijd deed ik dingen met jongens en mannen die ik in de werkelijkheid echt niet durfde.

ONDERBROEKEN

Mijn moeder had toen ik twaalf was een hele stapel nieuwe onderbroeken gekocht, witte, met een gulp. Waarschijnlijk bij die tent van de krantje. Ik was inmiddels aardig uit de kluiten gewassen en de oude zaten eigenlijk wel erg krap. Ik ging meteen proberen hoe het met de gulp zat in die dingen. Beetje een verrassing want de opening aan de binnenkant zat vooronder overdwars. Ik ging meteen proberen hoe dat werkte. Daar kon mijn mijn piemel door zonder hem eerst om te buigen en toch floepte die er niet vanzelf uit want die split zat recht voor de aanhechting aan de buik. Ik hoefde hem alleen een stukje omhoog te halen. Spannend, dus de eerste keer meteen een stijve die maar niet overging. Die zat dus in het dubbele frontje. Mijn stijve staat altijd recht omhoog, zo goed als tegen mijn buik aan. Tegenwoordig zit er wel een paar centimeter speling in maar destijds was er echt geen beweging in te krijgen. Dus die onderbroek kreeg ik voorlopig niet meer uit, er zat niet voldoende rek om mijn piemel te bevrijden. Ik hield hem maar aan en stopte de onderbroek die ik die dag 's ochtends had aangetrokken in mijn zak.  Ik kreeg mijn stijve er ook niet aan de rechter kant, waar de verticale split zat aan de buitenkant, weer uit. Na uren merkte ik dat mijn stijve een beetje afzakte en kon ik hem weer gewoon naar beneden in mijn onderbroek stoppen. Ik had daarbij een natte kledder in mijn hand want dat was meteen de eerste keer dat ik echt veel voorvocht had geproduceerd. Waarschijnlijk had de spanning daar wel aan bijgedragen. Toen ik de zaak inspecteerde bleek er bovenin, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant een grote natte plek te zitten van het voorvocht. Toen het opgedroogd was kon je er eigenlijk niets meer van zien en dat bracht mij wel op een gedachte.

GEDACHTE

De eerste tijd dat je nat klaar kunt komen vinden de meeste jongens het toch wel een beetje vies, dat sperma, is mijn ervaring. Tot die tijd trok ik gewoon tot ik bijna klaarkwam en dan vouwde ik een ouderwetse zakdoek, die van kleins af aan altijd al onder mijn kussen lag (mijn moeder had niets met papieren zakdoekjes) om mijn stijve piemel heen en deponeerde daar mijn zaad in. Aan het eind van de week was dat ding keihard en moest je het knisperend uitelkaar trekken om er nog wat bij te kunnen krijgen. Ik was soms wel een beetje bang dat ik er commentaar op zou krijgen maar dat gebeurde toch niet. Misschien was het juist wel de bedoeling dat het zo zou gaan. Er werd bij ons thuis niet over piemels gesproken laat staan over seks dus of het echt de bedoeling was weet ik nog steeds niet. En nu die gedachte: 'Als ik mijn piemel tussen de lagen stof van dat frontje manoeuvreer en me dan aftrek komt er niets nats op mijn buik'.

PRAKTIJK

En dat klopte in de praktijk, met dien verstande dat gewoon aftrekken echt niet ging doordat het behoorlijk strak zat en ik mijn hand echt niet om mijn stijve kon krijgen. Maar voor alles is er een oplossing dus pakte ik mijn eikel beet met mijn duim in mijn onderbroek en mijn andere vingers aan de buitenkant. Zo kon ik een klein beetje op en neer gaan maar met een draaiende beweging erbij was het gevoel intens genoeg om tot een spoedig resultaat te leiden en de rommel bleef meteen in die onderbroek zitten. Als mijn stijve was afgezakt kon ik die onderbroek weer uittrekken want ik sliep sinds enige tijd liever bloot. Je zag het natuurlijk wel een beetje als die vlekken weer waren opgedroogd want het veroorzaakte, net als in die zakdoek, naast een vlek, een harde plek middenboven. Maar als ik die plek even goed tussen mijn vingers verfrommelde voelde je het in ieder geval niet meer en bleef er alleen een vlek over. Dat heb ik maar tamelijk kort zo gedaan, trekken in die beperkte ruimte beviel bij nader inzien toch niet zo goed. Dus weer terug naar de ouderwetse zakdoek.

LAMPJE

Mijn bureaulampje gebruikte ik een poos om te controleren of mijn onderbroeken wel echt goed schoon bleven maar nu was ik ook wel erg benieuwd hoe die vlek van het klaarkomen er uit zou zien als die eens goed zou worden doorgelicht. Die zag er best goed uit. Het was dus veel leuker om het verschil tussen een vlek en de schone witte omgeving te zien dan het verschil met helemaal niks. Dat wilde ik toen ook wel eens proberen met iets geels, zoiets als in mijn witgeel geverfde kunstwerkjes, die had ik nog wel maar ik maakte al een poos geen nieuwe meer, heel simpel omdat die krantjes waren vervangen door gekleurde, op glanzend papier gedrukte folders en dat combineerde voor geen meter met plakkaatverf. Ik droogde mijn piemel na het plassen niet meer af aan de handdoek maar zorgde ervoor dat er nog wat nattigheid aan zat als ik hem terugstopte in mijn onderbroek. Eerst deed ik dat maar 1 keer per dag om het resultaat duidelijk in beeld te te krijgen. Nou, dat werkte goed. Aan de buitenkant was niets te zien maar aan de binnenkant wel en als ik die plek over het lampje spande was het heel duidelijk te zien. En dat rook ook erg lekker als je je neus erin begroef. Met het resultaat dat mijn stijve al direct weer tegen mijn buik aan sprong. Dat was een regelrechte uitnodiging om het niet bij 1 keer per dag te houden maar ik deed het elke keer als ik ging plassen. Met een fantastisch resultaat als ik de zaak 's avonds bekeek met het lampje. Ik had al meteen een stijve als ik mijn onderbroek uittrok en na even kijken liep het voorvocht al gauw in de richting van mijn ballen die dan meteen heel strak in hun zak zaten.

PYJAMA

Ik had mijn ouders, door de moeite die het hen kennelijk kostte om een gesprek aan te gaan over zaken die normaal in je onderbroek zitten, niet verteld dat ik bloot sliep. Dus lag er elke week weer een schone pyjama voor me klaar. Die stopte ik dan verfrommeld onder mijn kussen, bij de eveneens verfrommelde zakdoek, zodat het de volgende ochtend leek of ik hem aan had gehad.

Mijn vader riep me altijd om 7 uur om op te staan en dan zorgde ik er wel voor dat mijn schouders goed onder de dekens zaten. Hij maakte dan eerst thee met een beschuitje en ik werd geacht een beetje vlug aan tafel te verschijnen want we zaten nogal krap in de tijd omdat we, behalve mijn moeder die nog even mocht blijven liggen, op tijd weg moesten. En natuurlijk had ik als ik wakker werd een stijve die niet van plan was om voorlopig af te zakken. Gelukkig had ik dan nog die pyjama onder mijn kussen. Ik trok, elke ochtend weer, de broek aan, rolde het elastiek een paar keer om en stopte daar mijn stijve piemel achter. die werd dan echt helemaal tegen mijn buik aan gedrukt. Het shirt aan en zo bedekte ik dan het deel van mijn stijve dat boven de opgerolde band uitstak. Niets bijzonders te zien. Meestal zakte die stijve dan wel af tijdens het eten en kon ik zo op weg naar de badkamer. Een enkele keer lukte het niet zo vlot en schoot hij wel onder het elastiek uit maar blijf nog te veel overeind staan. Dan frommelde ik dat ding, half onder tafel, weer achter het elastiek en trok mijn broek nog een stukje naar beneden. Dat ging meestal wel goed maar voor alle zekerheid ontwikkelde ik wel een techniek waarmee ik van mijn vader afgedraaid de tafel en de kamer verliet.

FRONTJE

Toch bleef dat dubbele frontje van die onderbroeken me intrigeren. Terugdenkend aan mijn 'kunstwerken' leek het me wel leuk om wat meer gele vlekken in mijn onderbroek te maken. Op de eerste vlekken had mijn moeder niet gereageerd (achteraf begrijpelijk omdat ze toch niet over zulke dingen sprak maar toen was ik er een beetje bang voor dat ze er iets van zou zeggen). Eerst zorgde ik ervoor dat, elke keer als ik had geplast, mijn piemel op een beetje andere plek in mijn onderbroek terecht kwam. Dat resultaat was al een stuk mooier. Later liet ik af en toe expres een beetje in mijn onderbroek lopen en nog wat later zo dat het ook steeds op een ander plekje terecht kwam. Dat gaf helemaal een fraai resultaat! En toen bedacht ik dat ik een 'kunstwerk' had gemaakt waarop de gele vlek helemaal bovenin zat, vlak onder het elastiek. Dat wilde ik ook wel eens in het echt proberen. Op zich geen probleem want ik had al een stijve als ik aan zo'n onderbroek dacht en gelukkig kon wel plassen met een stijve. Dus een flinke scheut in mijn onderbroek laten lopen. Maar dat viel tegen want er kwam wel een natte plek op de goede plaats maar het meeste liep toch langs mijn stijve naar beneden om vervolgens via mijn liezen langs mijn ballen te lopen en via mijn buik mijn lulhaar nat te maken. Ook lekker hoor en eenmaal opgedroogd gaf het op diverse plekken prachtige gele vlekken. Maar het was nog niet eht wat ik bedoelde. Dus toen ik een keer zeker wist dat ik uren lang alleen thuis zou zijn begon ik aan het grote experiment. Ik wilde mijn stijve in dat dubbele frontje schuiven en daar iets moois in tot stand brengen. Maar omdat ik al een stijve kreeg als ik een onderbroek pakte en het onmogelijk was om mijn stijve tussen die lagen stof te krijgen heb ik me eerste maar afgetrokken met mijn onderbroek om mijn stijve piemel heen. Ik had het zo uitgezocht dat het ongeveer op de plek zou komen waar mijn ballen zouden zitten. Nou, dat kostte niet echt veel moeite. Toen ben ik een poosje opgekruld op bed blijven liggen, mijn normale methode om mijn stijve af te laten zakken als die echt even niet kon gebruiken. En dat lukte. Toen heel snel die onderbroek aangetrokken en mijn bijna slappe piemel in dat dubbele frontje gestopt. Die kroop meteen omhoog en kwam dus precies uit op de gewenst plek. Vervolgens heb ik een paar flinke scheuten pis laten lopen en zo heb een paar uur rondgelopen. Het begon door de lichaamswarmte alweer een beetje op te drogen. Toen het risico te groot werd dat er weer iemand thuis zou komen heb ik met een hoop moeite mijn piemel weer terug kunnen trekken. Weet je wat trouwens ook lekker was, het lostrekken van die onderbroek van mijn ballen die vastgekleefd zaten in mijn sperma. Het voelde als losscheuren. Mijn onderbroek van die dag weer aangetrokken en de nog een beetje vochtige onder mijn bed gestopt om 's avonds een en ander goed te kunnen bestuderen. Het effect was trouwens verbijsterend goed. Ik denk dat ik niet hoef te beschrijven hoe dat afliep.........

ZWEMBROEK

Op mijn dertiende kreeg ik een nieuwe zwembroek, die had mijn moeder voor me uitgezocht. Nou dat was prima, ik hield me niet zo bezig met wat ik aan kleren droeg. IK kreeg er toen ze mij dat ding gaf wel een praatje bij, namelijk "er zit ruimte in voor je plasser, dat heb je nu wel nodig en als je verder iets wilt weten moet je het maar vragen". Dat was dus mijn seksuele voorlichting. Ik had graag iets willen zeggen zoals 'wat wil je weten, dan leg ik het wel even uit' maar dat leek me toch niet zo'n goed idee want dan zou ik moeten vertellen waar ik al die kennis vandaan had en dat hield ik liever voor me. Anders zou het boek mogelijk plotseling weg kunnen zijn en daarvoor had ik er nog steeds te veel plezier van.

FRONTJE 2

Het controleren van de gele vlekken in mijn onderbroek deed ik nog steeds trouw elke avond. Ik zou weer eens gegarandeerd een paar uur alleen thuis zijn en vond dat ik toch nog maar eens moest proberen om, min of meer gecontroleerd, die vlekken te produceren in dat dubbele frontje. Dat moest lukken want ik had er al voor gezorgd dat het me niet al te veel moeite zou kosten om te plassen, ergo ik moest eigenlijk al behoorlijk nodig. De procedure was:

Eerst aftrekken en klaarkomen, zodat ik wel even een piemel zou hebben die niet weer meteen stijf stond. Dat was nodig om hem op zijn plek tussen die lagen maagdelijk witte stof te krijgen. Dat lukte.

Tweede punt in de procedure was een stijve krijgen en dat was nou eigenlijk nooit een probleem. Dat lukte dus ook, zeker bij de gedachte aan wat ik zou gaan doen.

Punt drie een paar scheutjes pis (plas heette dat toen nog) laten lopen. Ook dat lukte.

Punt vier meteen weer stoppen met plassen want het moest wel bij een paar vlekken blijven. Zelfs dat lukte.

Punt vijf mijn piemel weer uit zijn aardig strak zittende gevangenis halen.

En daar ging het niet helemaal zoals gepland, zeg maar gerust helemaal niet! Ik moest me eerst nog een keer aftrekken want anders lukte dat echt niet. Maar ik moest inmiddels ook wel hייl erg nodig plassen. Helaas duurde dat aftrekken te lang doordat ik net ook al was klaargekomen. Ik voelde aankomen dat het mis zou gaan dus maar gestopt met die heel kleine beweginkjes om dat voor elkaar te krijgen en naar de douche gerend. Precies op tijd daar aangekomen want ik stond er nog niet of ik hield het niet weer en piste voluit in mijn onderbroek. Dat was lekker! En wel om twee redenen. Eיn als je zo vreselijk nodig moet dat het ophouden zo zeer doet is het heerlijk om alles te laten lopen, of het nu in je broek is of ergens anders. En twee die warme, bijna hete, pis eerst over je buik voelen lopen en dan langzaam afzakken door je liezen, langs je zak en verder langs je benen is ook heel erg lekker.

Onder de douche geniet ik daar nog bijna dagelijks van maar dan wel zonder onderbroek.

Overigens was die onderbroek wel even een probleem. Die was, in dit geval letterlijk, zeiknat. Binnen een paar uur zou iedereen weer thuis zijn dus tijd om dat ding uit te spoelen en te drogen was er niet meer. Uitspoelen ging natuurlijk nog wel en toen heb ik die onderbroek uitgewrongen of mijn leven er vanaf hing. Toen heb ik hem weer uitgevouwen en in het verste hoekje onder mijn bed gelegd om te drogen. De volgende ochtend was hij nog niet helemaal droog. Ik moest hem daar dus laten liggen, in de hoop dat mijn moeder hem niet zou vinden met stofzuigen ofzo. Blijkbaar is dat gelukt want ik heb er nooit meer iets van gehoord. Die middag was hij droog en zag hij eruit of hij gewoon een dag gedragen was dus kon hij alsnog de was in.

BUIK

Ik heb, geloof ik, al geschreven dat ik vaker wel dan niet een stijve had in die tijd. Soms was dat wel lekker maar soms ook knap onhandig, soms omdat je denkt dat iedereen het meteen ziet. Dat viel mij bij jongens in ieder geval heel snel op. Soms ook gewoon omdat je moet plassen en dat is een nog een stuk vervelender, zeker als je, zoals ik, een stijve hebt (en toen helemaal natuurlijk) die bijna tegen je buik aanstaat en waar weinig beweging in was te krijgen (nu wel iets meer maar nog steeds niet genoeg om in de pot te pissen. Alleen heb ik niet meer de hele dag door een stijve). De eerste keer dat het me overkwam zag ik geen andere uitweg dan tegen mijn buik aan plassen. Gelukkig kan ik plassen met een stijve, wat geloof ik, niet iedereen lukt. Alleen ging het wel een beetje hard want liet meteen alles lopen, met als resultaat dat niet alleen mijn buik, mijn borst en mijn kin nat waren maar dat het ook over mijn rug naar beneden liep. Bovendien had ik mijn benen tegen elkaar aan waar door het in mijn schoot bleef staan, tot het overliep op de bril en op de vloer. Zo snel mogelijk afknijpen dus en dat lukte. Maar ik heb een hele rol wc-papier gebruikt om alles, inclusief mezelf, weer een beetje droog te krijgen. Mijn stijve was inmiddels van de schrik wel afgezakt zodat ik de rest gewoon in de pot kon krijgen.

Het gebeurde me echter veel vaker dat echt heel nodig moest met een stijve dus heb ik de procedure nog vaak moeten herhalen. Alleen toen wist dat ik het met kleine scheutjes moest laten lopen en dat ik mijn benen een stukje uitelkaar moest houden en dan ging alles goed. Ik had geen hele rol wc-papier meer nodig om de schade te herstellen. Het bleef echt lekker om te doen dus deed ik het wel iets vaker dan strikt noodzakelijk was. Een enkele keer doe ik nog wel eens. Ik haal mijn kin echter niet meer.

BETRAPT

Normaal deed ik het alleen maar in bed, aftrekken. Maar die ene keer was ik in de loop van de dag zo geil dat het een keer extra moest en wat doe je dan, je trekt je terug en af op de wc. Alleen moet je dan wel de deur op slot doen en dat was ik in alle haast vergeten. En het onvermijdelijke gebeurde. Mijn moeder deed de deur open terwijl ik bijna zover was, niet dat dat erg lang duurde, aan een minuut, misschien anderhalve had ik altijd wel genoeg. Ze had dus precies het goede moment gekozen. Ik weet niet of ze alleen maar heeft gezien dat de wc bezet was of dat ze ook door had wat ik aan het doen was. Ze heeft er in elk geval nooit iets over gezegd. Daarna heb ik steeds extra goed gecontroleerd of de deur wel op slot zat als het weer eens nodig was.

DOUCHE

Minstens een paar keer per dag dacht ik terug aan die keer dat ik in mijn onderbroek had geplast, natuurlijk met het gebruikelijke gevolg: een stijve en een natte plek in mijn onderbroek. Dus besloot ik het nog maar eens te proberen maar dan met mijn stijve gewoon tegen mijn buik aangedrukt. Ik deed het gewoon toen ik ging douchen. De rest van de familie was thuis. Maar ik had een goede smoes verzonnen: gewoon vergeten mijn onderbroek uit te trekken voor ik de kraan open zette. Het was weer erg lekker. Mijn natte onderbroek uitgespoeld, uitgewrongen en op een rekje in de badkamer gehangen. Het werkte, zelfs mijn moeder was niet achterdochtig. Ik had immers toch al de titel van 'verstrooide professor' verworven doordat ik vaak nogal onbereikbaar was, volledig van de buitenwereld afgesloten als ik lag te lezen. Die truc heb ik nog wel een paar keer herhaald maar ik kon het natuurlijk niet te vaak doen anders zou het te veel op gaan vallen.

ALLEEN

Toen mijn broer het huis uit was, was ik wat vaker alleen thuis als mijn ouders een paar dagen op stap gingen. Drie dagen en twee nachten vonden ze acceptabel. Mijn moeder maakte wel voor drie dagen eten dat ik dan alleen op hoefde te warmen. Als het langer was werd er een tante opgeroepen om voor mij te zorgen. Volstrekt onnodig, naar mijn mening tenminste, maar ook wel weer erg gemakkelijk. Ze was echt bang dat ik niet kon koken of het in ieder geval niet zou doen. En dat terwijl ik al een paar jaar met mijn neefje, hij plaste inmiddels niet meer in bed (al liep wel voor alle zekerheid midden in de nacht de wekker een keer af om ongelukken te voorkomen), in de zomer een paar weken ging kamperen. We kookten dan iedere dag. Het was niet makkelijk, op 1 campinggaspitje en in van die heel dunne aluminium pannetjes waarvan het deksel ook nog eens een koekenpannetje was maar we aten elke dag lekker.

ONDERBROEKEN 2

Als ik met mijn neefje aan het kamperen was had ik steeds een vreemde drang. Nee niet aan elkaar frutselen, dat gebeurde toch wel. Mijn neefje stond er wijd en zijd voor bekend dat hij zo ongeveer elke jongen die hij tegenkwam, als het maar even kon, in zijn broek greep en meestal met het door hem gewenste gevolg. Hoewel hij zich op de camping inhield want de campingbaas moest na de vakantie verslag doen aan onze ouders. Maar zijn handen zaten wel geregeld in mijn broek (als er niemand in zicht was) en 's nachts, samen in aan elkaar geritste slaapzakken, kwam er niet eens een broek aan te pas. Voor gewichtsbesparing hadden we in ieder geval geen pyjama's in de bagage, dat was al zo in de tijd dat ik thuis nog wel trouw een pyjama aan had in bed (echt aan bedoel ik).

Nee, die drang was dat ik me steeds weer afvroeg hoe het zou zijn als ik alle onderbroeken over elkaar aan zou trekken en er dan in zou plassen. Zou het er doorheen komen en zo ja hoe lag zou het duren voor het zover was en hoe nat zouden die onderbroeken dan zijn, van de binnenste tot de buitenste en vooral hoe geel zouden de vlekken dan opdrogen? Maar dat durfde ik toch niet te doen omdat ik dan al mijn onderbroeken (zeven stuks want we namen er een mee voor elke twee dagen - minstens de helft van de tijd liepen we toch in een zwembroek over de camping) zou moeten wassen. Dat was dan het probleem nog niet eens, ze zouden ook moeten drogen en dan vallen zeven onderbroek aan de scheerlijnen toch wel heel erg op. Dus dat kwam er nooit van.

Maar de eerste keer dat ik een weekend alleen was viel dat probleem weg en kon ik die drang echt niet meer weerstaan. Mijn ouders gingen zaterdagochtend vroeg weg en zouden pas zondagavond weer terugkomen. Voor alle zekerheid heb ik een paar uur gewacht nadat ze vertrokken, je weet maar nooit of ze even terug zouden komen omdat ze iets vergeten waren ofzo. Maar toen hield ik het niet meer. Zes onderbroeken over elkaar aangetrokken. Nummer zeven ging echt niet meer zonder hem in onderdelen uit elkaar te trekken. Natuurlijk had ik ervoor gezorgd dat ik moest plassen. Dat moest ik eigenlijk al toen ze vertrokken dus twee uur later was de nood behoorlijk hoog. Natuurlijk had ik bij de gedachte aan wat er ging gebeuren al een hele tijd een stijve en zat er aardig wat voorvocht in mijn onderbroek. Toen ze allemaal aan waren ben ik in de douche gaan staan en heb ik alles laten lopen. Wonderlijk, hoeveel moeite je moet doen om te beginnen met in je broek te plassen terwijl je zo vreselijk nodig moet. Maar na even begon het toch en was mijn buik direct opgewarmd door de pis. Wat ik wel vreemd vond was dat het er vrijwel meteen uit begon lopen, dwars door alle onderbroeken heen. Het verspreidde heel goed naar de zijkanten, liep meteen door mijn liezen en trok via mijn zak aan de achterkant weer omhoog. Het was minstens zo lekker als klaarkomen! Toen een voor een die onderbroeken uitgetrokken en te drogen gehangen in de badkamer. Het werd een vreselijke bende want als ik ze uitwrong zou je later niet meer het natuurlijke gele patroon kunnen onderscheiden en dat wilde ik echt wel goed kunnen bestuderen. Die natte kledders dropen de hele badkamer onder. De verwarming flink hoog gezet, zodat ze zo snel mogelijk zouden drogen. En vervolgens klaargekomen zo als nog nooit was gebeurd, in mijn zevende onderbroek, waar ik lekker de hele dag in ben blijven lopen. Ik ben steeds even gaan kijken of ze al uitgedropen waren en toen dat na een paar uur het geval was heb ik ze over de verwarming gehangen want ik was bang dat ze pas veel te laat droog zouden zijn. Dat hielp in de loop van de middag waren ze echt droog en kon ik beginnen met de inspectie, met behulp van mijn bureaulampje. Je snapt het al, de eerste had de grootste vlekken en de laatste de minste, zowel wat omvang als wat kleur betrof. Een tweede explosie in mijn onderbroek kostte echt niet veel moeite en ook daarna hield ik die gewoon aan. En zo heb ik de badkamer en de radiator schoongemaakt en de badkamer gelucht want het stonk er wel aardig. Het liefst had ik die onderbroeken allemaal zou gehouden en aan de muur gehangen om er nog jaren van te genieten maar dat was om praktische redenen echt niet uitvoerbaar.

Ik had goed gekeken hoe mijn moeder de wasmachine aanzette en de droger. Dus die dingen toen ik naar bed ging in de wasmachine gestopt, inclusief de onderbroek van die dag want die zag er zo uit dat die echt niet zomaar de wasmand in kon. Misschien bekeek mijn moeder nog steeds mijn onderbroeken voor ze in was gingen. Dus die nacht, tegen de gewoonte in, geslapen met weer een schone onderbroek aan, zodat ik er toch een in de wasmand kon stoppen. Misschien telde Ze wel, je weet maar nooit. In de loop van de nacht toen ik toch wakker werd de schone onderbroeken uit de machine gehaald en in de droger gestopt. Dan was ik er zeker van dat ze op tijd droog zouden zijn. Toen ze uit de droger kwamen waren zagen ze er wel schoon uit maar toch konden ze nog niet de kast in want mijn moeder streek altijd alles dus ook het ondergoed. Dus moest ik op zoek naar het strijkijzer en de strijkplank en toen zag alles er weer uit alsof er niets was gebeurd. Ze konden weer thuiskomen!

DRYNITES

Ik liep al een hele tijd elke keer door de drogist, als ik er iets moest gaan halen voor moeder, uit te kijken naar luiers en zo. Het leek me echt fantastisch om er een aan te trekken en dan te proberen hoe het zou voelen als je erin plaste. Ik had wel het vak gevonden waar ze stonden maar ik durfde er niet zo goed uitgebreid naar te staan kijken dus steeds even langslopen stiekem kijken. Ik had echt geen herinnering meer aan de tijd dat ik zelf luiers droeg want ik was heel vroeg zindelijk gemaakt. Mijn moeder had echt niet zoveel trek in al die rotzooi. Hoe ik aan die drang kwam is me nog steeds een raadsel. Maar ik durfde echt niet zo'n pak te kopen, ik had het idee dat de hele buurt dan meteen zou weten dat ik dat had gedaan en bovendien waar moest ik het laten zonder dat het ontdekt zou worden?

Er diende zich echter een unieke gelegenheid aan: de eerste keer dat ik drie dagen en twee nachten alleen thuis zou zijn. Ik moest die luiers hebben! Dus ik op de fiets naar een drogist in een ander deel van de stad. De Drynites gevonden en het pak eens beter bekeken. Volgens mij stond erop dat het tot 15 jaar was, dat moest dus lukken want ik was nogal dun in die tijd. Mijn hart bonkte in mijn keel maar nu ik er eenmaal was moest het ook echt gebeuren. Dus ik met een hoofd als een boei naar de kassa. Dat viel mee, die mevrouw achter de kassa zei er niets van en rekende zonder moeilijke vragen af. Ze vroeg me zelfs of ik een tasje voor wilde, 'ja graag' want ik had geen tas bij me. Nou, dat had ik toch maar mooi overleefd.

Gauw naar huis, dat pak opengetrokken en eerst zo'n ding uitgebreid bekeken en onderzocht. Daarna heb ik mezelf helemaal uitgekleed en de eerste luier aangetrokken. Het was wel een beetje lastig om mijn stijve erin te krijgen maar het voelde hemels toen dat eenmaal was gelukt.

Ik realiseerde me wel plotseling dat ik dat pak nu wel in die drie dagen en twee nachten op zou moeten maken want ik kon iets van deze omvang niet wegmoffelen zonder het gevaar te lopen dat het ontdekt zou worden. Dus moest ik een beetje doorwerken. Volgens mij zaten er in die tijd vijftien in zo'n pak. Dat was dus wel vijf op een dag, 's nachts durfde ik het niet aan, tenminste niet om erin te plassen. Stel je voor dat het zou lekken, wat het overdag wel af en toe deed als ik een beetje flink doorplaste. Een nat bed zou ik niet goed uit kunnen leggenen gele vlekken in het laken en de matras ook niet.

De eerste keer, met die stijve, lekte het behoorlijk want er ging behoorlijk wat via de zijkant en daar waren die dingen echt niet voor gebouwd. De volgende keren dus maar steeds even gerukt, wat de eerste keer heel snel tot resultaat leidde door de gedachte wat ik zou gaan doen dan heel snel met een slappe piemel erin.

Die dingen zaten wel zo strak dat je er echt geen stijve in kon krijgen. Hij kon wel beginnen met stijf worden maar hij bleef toch in het midden naar onder geklemd zitten. De tweede en derde keer op een dag lukte het ook nog tamelijk snel maar voor de vierde en vijfde had ik wel iets meer tijd nodig.

Ik heb geloof ik nog nooit zoveel water gedronken als in die drie dagen want naast een slappe piemel moest er natuurlijk ook wel telkens weer iets in mijn blaas zitten dat de moeite waard was! Vijftienkeer in drie dagen een natte luier was echt een feest.

De gebruikte exemplaren had ik in een vuilzak gestopt maar die bleek behoorlijk zwaar te zijn. Ik had er misschien beter elke dag een paar weg kunnen gooien in prullenbakken in de buurt maar het leek me wel spannend om die hele stapel natte luiers bij elkaar te zien dus had ik dat uitgesteld tot de laatste avond. Drie in een zak was het maximum dat ik zo'n prullenbak zou kunnen krijgen, het werden dus vijf tochten op zoek naar een geschikte prullenbak. Vlak voor mijn ouders weer thuiskwamen had ik de laatste zak weggewerkt. En weer zag alles er, precies op tijd, net uit of er niets was gebeurd.

STRAND

In de zomer ging ik vaak met mijn vrienden naar het strand. Meestal waren we met vijf of zes, heel gezellig. Als het niet druk was zaten we meestal vlakbij een strandafgang maar soms werd het later toch drukker en legden de nieuw aangekomenen zo ongeveer hun handdoek over de jouwe heen. Dan besloten we om maar een eind verderop te gaan zitten, waar er een beetje meer ruimte was. Een keer was het al wel aardig druk geworden maar we waren nog niet gevlucht. Ik lag op mijn buik, op mijn eeuwige stijve, de anderen lagen op hun rug. Er kwam een jongen aanlopen, iets jonger dan wij, ik denk een jaar of veertien met een beetje loszittend verwassen zwembroekje. Op een meter afstand, zodat ik er niet bij zou kunnen, zakte hij langzaam in een heel brede spreidstand. Door het losse zwembroekje kon je bij zijn liezen naar binnen kijken maar er was helaas niets te zien, zelfs geen haartje. Nou, mijn stijve ging alweer aardig tekeer. Hij keek me recht in de ogen en toen begon er plotseling een straaltje midden onder uit zijn zwembroek te lopen. Hij stond gewoon midden op het drukke strand in zijn zwembroek te plassen. Het ging aardig lang zo door, kennelijk had hij behoorlijk hoge nood gehad. Het straaltje werd wat minder en veranderde in een hele rij druppels. Er kwam niet eens een natte plek in zijn zwembroek, het liep er direct doorheen. Ik denk dat hij wel een paar minuten zo is blijven staan en toen hij dacht dat hij voldoende was uitgedruppeld, hij kon dat nooit zien, kwam hij weer overeind. Hij bleef me strak aankijken (en ik hem) en toen liep hij weg. En zelfs aan zijn benen niet te zien wat er was gebeurd, zoals destijds bij die jongen bij de bakker. Hij verdween in de drukte. Er was aardig wat nat zand op een meter afstand van me overgebleven. Toen ik een klein beetje bewoog, ik had inmiddels slapende armen gekregen doordat mijn hoofd op mijn handen had gesteund, spoot ik me helemaal leeg in mijn zwembroek en viel met en diepe zucht plat op mijn handdoek.  Maar ik wist dat ik snel actie moest nemen want als ik niet opschoot zouden die dikke witte klodders al snel op de buitenkant van mijn zwembroek te zien zijn. Dus snel naar zee gerend, in de hoop dat niemand iets zou zien en mijn zwembroek onder water uitgetrokken en uitgespoeld. Dat was overigens een tamelijk veel voorkomende routine in onze groep, met dien verstande dat de rest dat had door meisjes en ik door jongens.

NAT 3

Ik heb lang geteerd op de herinneringen aan de Drynites maar het begon toch weer te kriebelen toen mijn ouders een poos later een week weg moesten. Mijn oppastante kon niet komen en dus had ik een hele week het fort voor alleen. Heerlijk! Ik gaf meteen toe aan het gekriebel dat ik al weken lang had, dus zette ik een stretcher in de tuin, legde er een stuk plasticfolie overeen en een laken. Vervolgens trok ik een pyjama aan die ik achter uit de kast opdiepte, zorgde ervoor dat ik vreselijk nodig moest plassen en ging liggen. Maar niet nadat ik de videocamera van mijn vader op een statief had gezet en gericht op de plek tussen grofweg mijn knieכn en mijn hals. Ik had speciaal voor de gelegenheid een nieuw videobandje gekocht. Stel je voor dat ik een bandje van mijn vader nam en vergat om het goed te wissen, ik moest er niet aan denken. Vervolgens ging ik even proef liggen met de camera aan. Het statief nog even wat hoger gezet zodat alles nog beter in beeld zou komen, nog een proefstukje gemaakt: het zag er goed uit! Bandje teruggespoeld naar het begin, camera weer aan en gaan liggen. Inmiddels had ik natuurlijk een stijve gekregen die naar mijn idee voorlopig niet meer over zou gaan. Die stond ongeveer een centimeter van mijn buik af. En toen een poosje wachten. Wonderlijk, hoe lang het duurt voor je begint te plassen, terwijl je zo nodig moet dat je het ieder moment in je broek kan doen. Maar eindelijk gebeurde het, de stroom kwam op gang en maakte, vlak onder het elastiek, een mooie donkere vlek in mijn behoorlijk strak zittende lichtblauwe pyjamabroek. Ik hield natuurlijk precies in de gaten wat er gebeurde en het resultaat zinde me niet echt. Het bleef bij die donkere vlek en spreidde zich alleen wat meer uit bij het elastiek en verder liep het dan over mijn buik naar de zijkant en een beetje naar beneden en bleef daardoor vrijwel onzichtbaar in mijn broek want die werd door mijn stijve omhoog gehouden. En toen deed ik wat je in bijna alle video’s ziet van mannen die zogenaamd in bed plassen: ik pakte door de broek heen mijn stijve beet en probeerde die een beetje te verleggen, zodat je die broek beter nat zou kunnen zien worden. Het lukte maar ten dele want dat eigenwijze ding ging elke keer weer terug naar dezelfde stand, rechtop. Ik probeerde nog om mijn benen wijd te doen want ik voelde wel een beetje langs mijn zak lopen. Even voelen maar dat hielp eigenlijk ook al niet veel. Toen mijn broek maar onder mijn ballen gedaan en met een boog op mijn eveneens lichtblauwe shirt gepist. Dat ging goed. Helaas bleek, toen ik later het resultaat bekeek, dat het eind van die boog net niet in beeld was. Je zag in ieder geval wel mijn shirt doorweekt worden maar het resultaat viel alles bij elkaar tegen, niet alleen door die straal maar ook door die hand in beeld die mijn lul probeerde te verleggen. Wat er wel goed op stond was het klaarkomen erna want dat kon ik natuurlijk niet achterwege laten. In ieder geval was er dus toch nog iets goeds te zien.

Vervolgens het laken en mijn pyjama uitgewrongen en uitgespoeld, het plastic droog gemaakt en het laken en de pyjama te drogen gehangen. En de stretcher weer in de schuur gezet. Morgen een nieuwe poging was mijn gedachte en dan zou ik me eerst aftrekken zodat je die broek beter nat zou zien worden.

NAT 4

Dat ging niet door want het regende. Dus verzon ik iets anders. Ik had bij mijn speurtochten langs de Drynites bij de drogist ook wel eens plastic broekjes gezien en die vond ik ook wel interessant. Nooit gekocht natuurlijk want waar zou ik die moeten verbergen en dan nog had ik geen luiers. Door de regen de halve stad door om alsnog zo'n ding te kopen zag ik niet zitten. Bovendien had ik geen idee van maten en vragen naar zo'n ding in mijn maat zou ik van mijn leven niet durven.

Dus nam ik een plastic vuilzak. Helaas waren er toen alleen maar van die grote grijze in huis zodat je niet kon zien wat erin gebeurde maar nood breekt wet. De punten er aan de beide zijkanten afgeknipt, zodat ze strak om mijn dijen kwamen te zitten als ik mijn plastic broek aantrok. Een handdoek genomen en die tussen  mijn benen doorgedaan. Dat ding met een touwtje rond mijn middel vastgezet. Nou ja, je snapt ik was al bijna klaargekomen toen ik daarmee bezig was. Die handdoek bleef zo in ieder geval zitten. Toen mijn KOMO gekeurde plastic broek opgetrokken en die ook weer met een touwtje vastgezet. Toen dat was gebeurd in de douche gaan staan en de sluizen opengezet. En even later (het ging al iets vlotter dan de vorige dag) werd mijn luier van bovenaf nat. Heerlijk, zoals dat over mijn buik stroomde en naar beneden liep door mijn liezen. Even bleef het daar nog zitten en werd het steeds meer maar niet veel later begon het langs mijn benen te lopen. De afsluiting had het niet gehouden. Misschien rekte het plastic uit door de warme pis. Een beetje teleurgesteld dat niet alles in mijn plastic broek bleef zitten was ik wel maar de warme stralen zo langs benen voelen lopen was ook lekker hoor. Alles bij elkaar was het toch wel een succes want toen ik mijn stijve beetpakte door de plastic zak en de doorweekte handdoek heen spoot ik er meteen in. Uiteindelijk was de schoonmaak meer werk dan de hele plasactie maar toch zeer de moeite waard. Wel was ik inmiddels zeer bedreven geworden in het bedienen van de wasmachine, ook nooit weg.

NAT 5

Een paar dagen later was het weer mooi weer en kreeg ik een onbedwingbare behoefte om de minder goed geslaagde actie om in bed te plassen te herhalen. Alles lag nog zo voor het grijpen dus de opstelling van de stretcher met het vel plastic en het inmiddels weer droge laken erover was zo klaar. De videocamera weer op het statief en gericht op de juiste plek. Lekker, ingesmeerd met zonnebrandspul (vooral het onderdeel dat ik speciaal moest gaan bewerken om ervoor te zorgen dat ik de actie zonder een stijve te krijgen zou kunnen afronden) in de zon gaan liggen. Nou, er was met de gedachte aan wat er ging gebeuren, weer niet veel voor nodig om het gewenste resultaat te bereiken. Maar helemaal afzakken deed mijn stijve, zo lekker in de zon, nog niet. Dus nog maar een keer direct erachteraan. Dat ging ook weer heel goed, zo met mijn eigen sperma als glijmiddel, natuurlijk weer vermengd met het nodige voorvocht. Het duurde nu iets langer maar dat was geen bezwaar. Ik had de handdoek die ik sinds enige tijd altijd in mijn bed had om de nattigheid op te ruimen meegenomen naar buiten. Eigenlijk was ik gewoon een keer vergeten om de handdoek die voor dat doel een keer had meegesmokkeld in bed, gewoon vergeten om in de was te gooien voor mijn moeder de lakens verschoonde. Er kwam geen enkel commentaar op en er lag die dag zelfs een schone handdoek in mijn bed. Dat was dus geregeld.

Ik heb me goed met die handdoek afgedroogd en mijn piemel heel goed leeg geknepen want ik moest natuurlijk wel beginnen met een schone droge pyjamabroek, dit keer overigens niet zo netjes gestreken als een paar dagen geleden, om het beste resultaat op film te krijgen.

Pyjama aan, piemel naar beneden. Camera aan. In ongeveer de juiste stand gaan liggen, benen een beetje wijd,  en een stukje gefilmd om het standpunt te controleren.  Camera nog een beetje verplaatst, weer gaan liggen en actie!. Ik hield wel in de gaten of het resultaat duidelijk te zien was. Ik voelde wel dat er tussen mijn benen wat gebeurde maar aan de voorkant was er  niets te zien. Dus trapte ik er weer in, hand in de broek, piemel naar boven gericht en verder. Nu was het duidelijk ook aan de voorkant te zien, lichtblauw veranderde steeds verder in donkerblauw. De laatste druppels eruit geperst en gauw het resultaat bekeken. Best goed. Alleen weer jammer van die hand in beeld. Maar alles bij elkaar mocht het resultaat er wezen.

Enfin, alles weer uitgespoeld en opgeruimd. De volgende dag mijn pyjama en het laken zelfs gestreken. Alleen het opvouwen van het laken wilde niet goed lukken, het resultaat leek voor geen meter op wat mijn moeder ervan maakte. Oplossing? De dag voor mijn ouders weer terugkwamen zelf mijn bed verschoond 'om mijn moeder te ontlasten', ze viel van haar stoel toen ik het vertelde maar het werkte wel. Natuurlijk volgde de opmerking 'dan heb je zeker in bed geplast', die bij ons standaard werd gemaakt als je vrijwillig, tegen elke gewoonte in, een keer vroeg opstond.

VERDER

Daarna worden de tijdstippen waarop er van alles en nog wat gebeurde wat vager. Misschien doordat het een beetje gewoner werd. Inmiddels had ik een leuk baantje gevonden waarmee ik best aardig bijverdiende en werd het wat makkelijker om zelf de dingen te kopen die ik leuk vond. Zo kocht ik bijvoorbeeld af en toe kleine slipjes, zonder gulp natuurlijk, en die droeg ik vaker dan die oude witte onderbroeken. Mijn moeder keek wel een beetje misprijzend toen er voor de eerste keer een in de was zat maar ze zei er niets van. Bovendien waren mijn ouders wat vaker weg en was de oppastante afgeschaft dus had ik wat vaker het fort alleen. En dan onthoud je blijkbaar minder goed wat je precies wanneer hebt gedaan.

Inmiddels had ik een geheime bergplaats ontdekt waar in ieder geval een pak Drynites in paste dus die had ik altijd bij de hand en dus gebruikte ik die ook vaker. Soms ook overdag. Ik vond het heel spannend om als ik bijvoorbeeld in een winkel stond te wachten stiekem in mijn luier te plassen. Ik durfde dan wel niet alles in een keer te laten lopen maar met kleine beetjes tegelijk was het ook heel lekker.

Ook had ik zo'n oude witte onderbroek in gebruik genomen om er, in de douche, af en toe in te plassen en dan liet ik wel gewoon alles lopen hoor. Die droogde ik zorgvuldig zo dat de achterkant niet in aanraking kwam met de voorkant want dan kon je later beter zien waar het ecnt terecht was gekomen. Die ging dan ook in mijn geheime bergplaats maar wel nadat ik het resultaat weer goed had bestudeerd met mijn bureaulampje. Bij de volgende gelegenheid kwam die dan weer tevoorschijn en herhaalde ik de procedure. Op den duur was die onderbroek bijna helemaal geel, behalve achter boven want zover trok het niet door. Van de verschillende keren plassen zag je er dan wel donkergele, op den duur zelfs lichtbruine, kringen in zitten. Alleen rook dat, in tegenstelling tot, de kleinere vlekken van een hele dag, niet lekker meer.

Zo ging het een beetje door tot ik een vriendje kreeg die echt niets had met al die natte dingen en zo verdween het nat helemaal naar de achtergrond. Ik vond het wel leuk om aan te denken maar ik deed het niet meer en dan ontwen je het, ook omdat er genoeg andere leuke dingen voor in de plaats kwamen.

Dat vriendje is trouwens nog steeds mijn vriend.

vochtignat@gmail.com