Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.
VOCHTIG TOT NAT 16
EEN BOOTREIS - RAYMOND
Nou, wat moet ik nog vertellen. Ik ben Raymond en heeft Ben de dikste, ik heb de langste `jeweetwel' van allemaal. Nou denken jullie natuurlijk meteen allemaal dat ik heel erg preuts ben. Maar dat is niet zo hoor, alleen zeg ik zulke woorden niet zo makkelijk, dat heb ik van huis uit niet meegekregen. Als ik thuis een verkeerd woord zeg krijg ik meteen op mijn kop van mijn moeder. Nou ja, ik zal het toch proberen want ik heb die woorden wel nodig om mijn verhaal te doen. Als ik eenmaal bezig ben gaat het meestal wel gemakkelijker. Als we met z'n allen zijn is dat ook altijd zo, eerst durf ik zulke woorden bijna niet te zeggen, maar later wel.
Ik had als klein jongetje altijd al de langste van allemaal. Normaal viel het ook wel op maar als hij ..... nou ja, je weet wel, als hij 'hard' werd, was het wel heel erg duidelijk. Eerst wist gewoon niemand dat natuurlijk, maar met de slaapfeestjes bij Tjabe kwam daar verandering in. Het heeft overigens een hele tijd geduurd voor ik daar naar toe ging, want je moet weten dat ik wel eens in bed plaste, of beter gezegd in mijn luier. Die moest ik blijven dragen, want mijn moeder vond dat nodig. Ik moest, toen ik klein was, heel lang luiers dragen want mijn moeder wilde er zeker van zijn dat ik mijn bed niet nat zou maken. Elke avond als ik naar bed ging deed mijn moeder me dus een luier aan. Dan drukte ze mijn plassertje heel goed naar beneden en dan gauw dat broekje omhoog, in de hoop dat hij dan goed naar beneden zou blijven zitten. Waarom? Omdat het een paar keer was gebeurd dat ik toch mijn bed nat had gemaakt ondanks de luier. Dat ding van mij was erg lang en ik nogal mager. Daardoor plaste ik, als hij hard was, wel eens onder de bovenkant van mijn luier door in bed. Nou, dan had je poppen aan het dansen.
Van mijn moeder kreeg ik dan eerst de schuld dat ik mijn luier uitgetrokken zou hebben, maar gelukkig zei mijn vader dan dat ik die toch nooit meer goed aan gekregen zou hebben. Maar toen ik op een keer een harde plasser kreeg terwijl ik in het bad zat, zag ze dat die recht omhoog stond tegen mijn buik aan en toen had ze eindelijk door waar het aan lag. Ze keek naar me met ogen op steeltjes, ze werd afwisselend rood en wit en ze kreeg haast een rolberoerte. Maar ze beheerste zich en zei niets, ze werd zelfs niet eens boos. Gelukkig zat ik er niet aan terwijl ze keek, anders was dat wel anders geweest. Maar van toen af aan werd mijn plasser altijd extra goed naar beneden geduwd voor mijn luier omhoog ging.
Toen ik vijf was en ik al een paar maanden geen luier meer nat had gemaakt, besloot ze eindelijk dat ik zindelijk was. Voortaan mocht ik zonder luier in mijn pyjama. Dat ging een paar maanden goed en toen plaste ik toch weer een keer in bed. Het huis was te klein. Er werden meteen weer luiers gekocht. Maar ik paste niet meer zo goed in de grootste maat. Stad en land zocht ze af en eindelijk vond ze toen luiers voor wat grotere kinderen die nog in bed plassen. Gelukkig, het land was gered. Die kreeg ik weer elke avond aan als ik naar bed ging. Maar hoe ik ook zei dat ik zo'n ding wel zelf aan kon trekken, want ik kon toch ook mijn onderbroek zelf aantrekken, dat mocht niet. Mijn moeder moest en zou me zelf elke avond zo'n luierbroekje aantrekken, maar pas nadat ze mijn plasser goed omlaag had geduwd. Die luiers bleven bijna altijd droog, maar eens per maand, of soms zelfs eens per twee maanden ging het mis. Dus kwam ik er maar niet van af.
Toen ik acht was, of zo, vond ze gelukkig een grotere maat want die luiers gingen aardig strak zitten, zo strak zelfs dat mijn plasser niet eens meer omhoog kòn gaan staan, wat voor die tijd natuurlijk wel gewoon gebeurde, of hij nu naar beneden werd gedrukt of niet. Dat ging met die grotere maat weer even beter. Maar ja, ik plaste toch weer een keer onder mijn luier door dus mijn moeder weer woedend en ze deed mijn plasser nog fanatieker naar beneden. Ze had hem geloof ik wel vast willen binden, als ze maar geweten had hoe. Gelukkig werd hij van die dagelijkse behandeling niet hard. Dat gebeurde alleen als ik er zelf mee speelde. Maar dat kon niet als ik in bed lag want door die luier kon ik er echt niet bij. Dat heb ik maar één keer geprobeerd en toen scheurde die snert luier aan de zijkant in. Nou ja, je snapt wel dat ik de volgende morgen flink op mijn donder kreeg. Dat mocht ik nóóit meer doen!
Later speelde er soms ook wel eens iemand anders met mijn stijve piemel, op de slaapfeestjes bij Tjabe. Omdat hij zo buiten model was wilde iedereen dat wel even goed bekijken en er aan zitten ook. Dat vond ik best leuk. Eindelijk eens wat belangstelling voor dat ding, zonder dat er op gemopperd werd. Ook als ik naar Tjabe ging om te blijven slapen kreeg ik een luier mee en de boodschap dat ik mijn plassertje vooral goed naar beneden moest doen. `Je weet wat er kan gebeuren'. Nou ja, die luier ging bij die gelegenheden natuurlijk nooit aan. Die ging van hand tot hand en soms trok iemand anders hem aan, meestal Marnix, maar soms iemand anders. En die plaste er dan in, voor we gingen slapen.
Toen ik een poosje dertien was begon mijn plasser te groeien. Ook slap werd hij nog een stuk groter. Hard werd hij een heel stuk dikker en langer maar wat heel raar was, hij ging krom naar beneden staan in plaats van omhoog. En wat veel vervelender was, als hij hard werd begon hij pijn te doen, aan het puntje. Het was helemaal niet leuk meer om ermee te spelen en als iemand onder de douche na het gymmen er maar naar wees, dan zat ik al tegen het plafond. Daar moet je mee naar de dokter' riepen ze dan, " dat kan nooit goed zijn'. Maar dan moest ik het eerst tegen mijn moeder zeggen (mijn vader bemoeit zich niet zo erg met me) en dat zag ik niet zitten. Het was al erg genoeg dat ze me nog steeds die luier aantrok en dan mijn piemel naar beneden drukte. En dat terwijl er al haar op mijn buik groeide, al was het nog niet veel. Ik schaamde me elke avond opnieuw kapot als ze dat deed. En dan zou ik haar moeten vertellen wat er aan de hand was en haar laten zien wat er gebeurde als hij hard werd. Voor geen goud. En die luiers gingen steeds maar weer strakker zitten want ze waren maar tot tien jaar, stond erop. En een grotere maat was er blijkbaar niet.
Gelukkig kregen we aan het eind van dat schooljaar een onderzoek bij de schoolarts. Overal kloppen, drukken en voelen, maar ja, wel met mijn moeder erbij, dus ik durfde nog niets te zeggen. Aan het eind moest ook mijn onderbroek naar beneden, gelukkig met mijn rug naar mijn moeder toe. De dokter deed zijn hand in mijn liezen en onder mijn ballen en ik moest op mijn hand blazen. Nou op hetzelfde moment, echt binnen een seconde, was mijn piemel zo hard als hij maar zijn kon. Nou, die dokter zette grote ogen op, want hij stond helemaal rond mijn ballen en wees schuin naar achteren, tussen mijn benen. Hij vroeg mijn moeder om even op de gang te wachten. Na veel gesputter vertrok ze.
Toen heeft die dokter heel voorzichtig mijn piemel beetgepakt en eraan gevoeld. Jeetje' zei hij, dat doet vast vreselijk zeer'. Ik knikte met een hoogrode kop. Want ik schaamde me kapot. Terwijl het juist zo lekker zou moeten zijn' voegde hij er aan toe je hoeft je nergens voor te schamen hoor, zo'n stijve piemel, een erectie noemen we dat met een geleerd woord, krijgt elke gezonde jongen. Dat heb ik wel eens vaker gezien. Maar een erectie met zo'n model, daar is iets niet helemaal goed mee. Daar moeten we eens beter naar kijken. Kan je al een zaadlozing krijgen?' Nou, die kreeg ik op dat moment bijna vanzelf. Dat een volwassen man, een dokter nog wel, zoiets tegen je zegt, dat had ik niet verwacht. Met een kop die nog rooier was geworden knikte ik van ja. Twee weken geleden voor het eerst' stamelde ik nauwelijks hoorbaar. Nou, dat is dan een geluk bij een ongeluk' zei hij want dan kan ik er misschien nu gelijk nog naar kijken om te zien wat er precies aan de hand is. Lukt dat al een beetje zonder dat het pijn doet?' Ik kwam niet verder dan een paar keer stevig knikken, Mijn ja' kwam er niet meer uit, want ik begon bijna te huilen van alle emoties en omdat ik dacht dat iemand me nu eindelijk van dat verschrikkelijke probleem af zou helpen.
Hij gaf me een papieren zakdoekje en zei Probeer het maar even, ik ga wel even wat anders doen, ik zal niet kijken'. Met mijn rug naar de deur, stel je voor dat mijn moeder binnenkwam, vouwde ik dat zakdoekje om het puntje van mijn erectie'. Ik kneep er een paar keer goed hard in want dan deed het geen zeer had ik inmiddels uitgevonden en toen schoot er een klein straaltje in die zakdoek. Opgetogen liet ik het resultaat aan de dokter zien. Jij kan het vlug' zei die maar deed het toch zeer? Er lopen tranen over je gezicht'. Ik schudde van nee en zei dat een beetje moest huilen omdat ik zo blij was dat er eindelijk iemand iets aan mijn probleem kon doen. Ik begon meteen te vertellen dat ik vroeger heel af en toe wel eens in bed plaste en dat ik daarom altijd een luier aan moest als ik naar bed ging en dat mijn moeder mijn plasser nog altijd zo hard naar beneden drukte voor ze me een luier aantrok. Toen keek hij heel bedenkelijk en zei dat hij met mijn moeder zou praten, want dat hem dat niet zo'n goed idee leek.
En toen durfde ik hem ook te vertellen dat ik dacht dat hij zo krom was geworden door wat mijn moeder elke avond deed en doordat hij in de veel te strakke luier (die dingen waren tot tien jaar stond er op het pak) altijd naar beneden bleef zitten als ik een erectie' kreeg. Dat medische woord durfde ik wel uit te spreken. Hij trok me tegen zich aan om me te troosten en toen begon ik pas echt te huilen. Toen dat weer afgezakt was zei hij dat hij niet dacht dat dit de oorzaak zou zijn en dat hij nu even moest kijken hoe het dan wel kwam. Heel voorzichtig pakte hij mijn plasser beet die inmiddels helemaal slap was geworden. Even het laatste sperma eraf poetsen' zei hij veegde heel voorzichtig de rest van dat glibberige goedje weg. Zo doet het zeker geen zeer?' vroeg hij. Nee, dokter', durfde ik nu voluit te zeggen. Hij probeerde heel zachtjes mijn velletje wat terug te trekken. Maar zo wel' zei ik gauw, want al deed het niet echt zeer, een beetje akelig gevoel was het wel. Maar ik heb het al gezien' zei de dokter.
Hij legde uit dat je voorhuid met een bandje aan je eikel vast zit en dat dat bandje bij mij niet was gegroeid en de rest wel. En doordat dat bandje nu te kort is, kan je penis niet omhoog komen als je een erectie krijgt'. Ondanks alle dure woorden dacht ik wel dat ik het zo ongeveer begreep. Ik zal een afspraak voor je maken in het ziekenhuis. Dan snijden ze dat bandje los en dan is het leed geleden. Als het een beetje mee zit heb je binnen een jaar ook geen kromme penis meer'. Ik kon die man wel omhelzen van blijdschap. Kleed je maar weer aan', zei hij, en ga maar weer terug naar je klas. Verder is alles dik in orde. Ik zal nog even met je moeder praten'.
Toen ik 's middags thuis kwam zei mijn moeder alleen maar dat ik de volgende dag al naar het ziekenhuis moest, naar de uroloog. Verder niets. Toen ik naar bed moest zei ze alleen dat ik het zelf wel kon en dat ik geen luier aan hoefde. En sinds die tijd heb ik nooit meer in bed geplast, tenminste niet per ongeluk. Op de slaapfeestjes bij Tjabe wel, maar dat is wat anders, dat telt niet mee.
Die uroloog heeft me onderzocht. Mijn moeder mocht niet mee naar binnen en ze mopperde er niet eens over. Voor alle zekerheid had ik er zelf vlak van tevoren maar even voor gezorgd dat ik geen `erectie' zou krijgen of in ieder geval dat de kans daarop zo klein mogelijk was. En dat lukte prima. Die dokter heeft toen nog eens precies uitgelegd en getekend wat er aan de hand was en wat hij eraan ging doen en toen snapte ik het echt helemaal. Daarna heeft hij het nog eens apart aan mijn moeder verteld. Daar hoefde ik gelukkig niet bij te zijn.
Een week later werd ik geopereerd'. Nou, daar voel je niets van, alleen die prikken deden even een beetje pijn, maar daarna voelde je alleen nog maar dat ze eraan bezig waren. Een gek gevoel hoor. Ik mocht ook kijken wat ze deden en dat wilde ik wel. Het was een raar gezicht, het leek wel een worstje op een groen laken, net of hij niet echt bij me hoorde. Na afloop werd hij zo ingepakt dat ik wel gewoon kon plassen. Daar had ik me wel even zorgen om gemaakt. Ik moest elke dag terug komen om het verband eraf te laten halen en dan kwam er weer een nieuw verband om. Ik maakte me ook wel zorgen wat er zou gebeuren als ik een erectie' zou krijgen, maar wonder boven wonder gebeurde dat niet. Na een week mocht het verband eraf blijven. Ik moest alleen een soort heel zacht verband in mijn onderbroek doen. De zuster had gezien dat mijn moeder mijn onderbroeken altijd streek, waardoor ze zo hard werden als een plank. Dat moest ook nog een week en dan moest ik terugkomen bij de dokter.
Die begon een beetje te lachen toen hij dat verband in mijn onderbroek zag. Dat is nu niet meer nodig' zei hij. Weet je hoe je dat doet? Ik zal het je laten zien'. Hij pakte mijn onderbroek, maakte er een prop van en wreef die heel hard tussen zijn handen. Zo' zei hij wordt hij heerlijk zacht. Dat is in plaats van wasverzachter. Ik zal je moeder wel zeggen dat ze dat voortaan anders moet doen. Maar nu heb je wel een zachte onderbroek, waar je in kan zonder dat het pijn doet. Maar nu moet er ook nog even iets hard worden. Probeer maar even of je een stijve (dat zei hij echt) kunt krijgen, dan kan ik even kijken of alles helemaal goed is gekomen'. Verschrikt keek ik hem aan. Maar ik ben juist zo blij dat ik tot nu toe nog geen stijve (nu zei ik het zelf ook!) heb gekregen. Ik ben bang dat het verschrikkelijk pijn doet'.Nou, jong' zei hij daar hoef je je geen zorgen over te maken. Het kan nog een beetje trekken, maar echt pijn doet het heus niet meer. Probeer het maar even heel voorzichtig. En bovendien, die stijve heb je 's nachts echt wel gehad hoor, alleen heb je er blijkbaar niets van gemerkt'.
Er zat dus niets anders op. Ik was wel weer heel blij dat mijn moeder er niet bij mocht zijn. Heel voorzichtig kneep ik een beetje in mijn slappe plasser en inderdaad begon die te groeien, heel langzaam. Na een minuut of zo, was hij stijf en het was alleen een beetje vreemd gevoel, maar het deed gelukkig niet zeer. Tot mijn verbazing stond hij niet meer zo vreselijk krom, maar wees hij bijna recht vooruit. Hij was alleen nog een klein beetje krom naar beneden. Tjonge, jonge' zei de dokter wie had dat gedacht. Het resultaat is prima, eigenlijk al een stuk beter dan verwacht'. Hij pakte hem beet trok heel voorzichtig mijn velletje een stukje terug. Dat was al een hele tijd niet meer mogelijk geweest. Ik mocht dus wel tevreden zijn.
Hij schoof mijn velletje weer terug en toen liep er plotseling een druppel uit. Verschrikt zei ik maar ik heb niet geplast'.Maar dat is ook niet nodig om nat te worden' zei hij dat dient ervoor om je sperma gemakkelijker naar buiten te laten schieten en om ervoor te zorgen dat je zaad niet wordt aangetast door de restjes urine die nog op de wand van de plasbuis zitten. Ongeveer de helft van de mannen (dat zei hij echt!) produceert daar zo veel van dat het voor de zaadlozing al naar buiten komt. Bij sommigen is het een enkel druppeltje vlak van tevoren, bij anderen kan het vooraf, soms al een hele tijd voor het klaarkomen (dat zei hij ook echt!) kleddernat worden. Als je dit nu al hebt, terwijl je nog zo jong bent, dan heb je een grote kans dat dat laatste bij jou wel het geval zal zijn als je wat ouder bent. Voorlopig nog een beetje voorzichtig met trekken, jong. Smeer er 's avonds en 's morgens maar een beetje vaseline op, dan wordt het goed soepel. Ik zal je moeder er wel even over bellen, dat ze niet gaat mopperen over vette vlekken in je ondergoed. Kom over een maand nog maar eens terug om te zien of het echt goed blijft gaan'. Die avond stond er zelfs een potje vaseline voor me klaar.
Vier weken later kwam ik weer bij die dokter. Mijn erectie, die ik vanzelf al had toen ik mijn onderbroek liet zakken, was al kaarsrecht geworden en hij stond zelfs al iets naar boven. Toen de dokter probeerde om mijn voorhuid terug te trekken liepen er meteen een paar druppels voorvocht uit. `Mede daardoor' zei hij, kan je voorhuid al helemaal worden teruggetrokken'. Dat had ik zelf natuurlijk al vaak geprobeerd en het ging steeds gemakkelijker. Maar ik moest wel goed met vaseline blijven smeren. Enfin, hij was, evenals ik zeer tevreden over het resultaat. Kom over een jaar nog maar eens terug, dan kunnen we het eindresultaat bekijken.
Dit gebeurde allemaal in de grote vakantie. Dus op het eerste slaapfeestje na de vakantie bij Tjabe waren de aanwezigen zeer verbaasd over het resultaat. Ik ben er wel vier zaterdagen achter elkaar geweest om iedereen te laten zien hoe ik veranderd was. Speciaal dat voorvocht vond iedereen zeer interessant. Dat had nog niemand, dacht bijna iedereen tenminste. Maar toen de tweelingen erbij waren bleek dat die dat al een hele tijd hadden. Alleen omdat ze altijd ineengestrengeld tegen elkaar aan liggen, had nog niemand het gezien. Maar toen hebben ze het uitgebreid laten zien en het bleek dat ze al veel natter werden dan ik. Lekker hoor!
Een jaar later, weer in de grote vakantie, ging ik weer naar die dokter. Ik was inmiddels dus veertien en een half. Nou, mijn stijve sprong zowat in zijn handen toen ik mijn onderbroek naar beneden deed. En er liep .meteen een straaltje voorvocht uit. Dat trok een lange draad met een dikke druppel eraan en die zakte zo heel langzaam naar de grond. Mijn voorhuid trok zich meteen al bijna helemaal terug van mijn eikel. Zo, zo' zei de dokter, dat gaat, op alle fronten, steeds beter!' Hij pakte een soort van passer en mat de hoek tussen mijn stijve en het blad van zijn bureau. Ruim zestig graden' zei hij. Zo'n goed resultaat heb ik nog bijna nooit gehad'. Hij heeft ook meteen de lengte van mijn erectie gemeten: 20,4 centimeter en de omvang: 11,2 centimeter. `Voor de statistieken', zei hij.
Toen ik acht was, was hij, stijf, wel tien centimeter maar nauwelijks een centimeter dik, net een potloodje. Als we met z'n allen bij Tjabe sliepen waren we soms druk bezig met vergelijken en meten. En dan maten we die piemels in de stand die ze van nature hadden. Maar de dokter drukte hem zo ver naar beneden dat hij horizontaal was. Ik dacht hij af zou breken, maar hij bleef gelukkig wel heel. Dat heb thuis ook nog eens geprobeerd en horizontaal gemeten was hij wel twee centimeter langer dan wanneer hij rechtop stond. Dus misschien was hij wel 12 centimeter toen ik acht was.
Tot slot pakte de dokter mijn velletje nog even beet om te proberen of het echt helemaal teruggetrokken kon worden. Nou, dat was geen enkel probleem. Zijn vingers glibberden meteen van het voorvocht. Hij liet mijn lul gelukkig los zonder mijn voorhuid weer terug te schuiven. Hij draaide zich om, om zijn handen te gaan wassen en zei kleed je maar weer aan'. Nou, daar was ik al mee bezig voor hij het zei, want ik voelde het aankomen. Ik had mijn onderbroek nog niet helemaal omhoog toen ik vanzelf klaarkwam. De eerste straal spoot op mijn borst. Maar meteen daarna had ik mijn onderbroek omhoog. De volgende stralen gingen nog wel tegen mijn borst, doordat dat lang ding er nog bovenuit stak. Met een beetje moeite lukte het toen mijn stijve, langs mijn heup te drukken, zodat de rest in mijn onderbroek terecht kwam. Stel je voor dat ik zijn hele kamer onder had gespoten. Mijn onderbroek was meteen goed nat. Gauw trok ik mijn T-shirt, dat alleen maar naar boven was gestroopt naar beneden, om het nat op mijn borst te bedekken, dat nu snel naar beneden droop. Toen weer gauw mijn jeans omhoog. Die was weer dicht vlak voor de dokter zich weer omdraaide om me een hand te geven. Dus misschien had hij niets gezien. Ik ben maar gauw weggelopen, maar toen ik in de deur stond zei hij nog die vaseline is wat mij betreft niet meer nodig hoor!' Ik moest me natuurlijk nog wel even omdraaien toen hij dat zei. En toen begon hij een beetje te lachen. Misschien had hij toen die natte plekken in mijn shirt toch gezien.
Ik voelde het zaad over mijn buik naar beneden druipen. Het elastiek van mijn onderbroek raakt aan de voorkant mijn buik niet, doordat het er vanaf wordt gehouden door mijn heupen. Dus alles liep mijn onderbroek in, die kletsnat aan voelde. Het leek wel of ik erin geplast had. Op de fiets terug voelde ik de nattigheid langzaam afzakken. Het liep tussen mijn benen en mijn zak door en ik voelde het zelfs tussen mijn billen glibberig worden. Eerst kon ik wel janken, maar na eventjes begon ik het lekker te vinden. Het glibberde overal, nog veel erger dan alleen van het voorvocht, waar mijn onderbroek steeds vaker behoorlijk nat van begon te worden, op de meest vreemde plaatsen en ogenblikken.
Ik vond het na een paar minuten eigenlijk zo lekker dat ik me meteen voornam om voortaan maar breeduit klaar te komen en alles gewoon terecht te laten komen waar het kwam. Nou ja, op mijn buik en mijn borst dan want vlekken in de lakens zouden natuurlijk weer het nodige commentaar opleveren. Lekker op me zelf spuiten of misschien wel op iemand anders, bij Tjabe. Hoe zouden de anderen daarop reageren? Tot dat moment waren we wel heel makkelijk met plassen maar met klaarkomen niet. De meesten deden dat inmiddels wel, maar dan heel stiekem, als het licht uit was in een zakdoek. Het viel wel op dat er steeds meer zakdoeken mee in bed gingen. Na een hele hoop gewiebel in bed, want je kunt je natuurlijk nooit aftrekken en toch helemaal stil blijven liggen, klonk er dan steeds weer onderdrukt gehijg. De anderen deden dan maar net of ze niks hoorden en hoopten dat ook niemand wat zou zeggen als zij zelf bezig waren. Terwijl iedereen verdomd goed wist wat er gebeurde, nou ja, toen nog bijna iedereen.
Maar ik nam me voor om niet meer aan dat benauwde gedoe, van `iedereen stiekem in een zakdoek en dan maar net doen of je het van de anderen niet merkt', mee te doen. Ik hoopte dat de anderen dat dan ook lekker zouden vinden en het over zouden nemen. Dan werd het pas echt leuk, eerst kletsnat en dan met z'n allen lekker glibberen en glijden. En dat pakte dus gelukkig goed uit!
Maar goed, ik dacht dat ik niets te vertellen had en nu heb ik, geloof ik, toch het langste verhaal van allemaal. Nu moet de tweeling maar verder, dan kan ik weer door met soppen.