Vochtig Tot Nat

Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.

VOCHTIG TOT NAT 20

EEB BOOTREIS - DE DAG NA DE NACHT TEVOREN

Om zeven uur luidt, zoals de vorige nachten, Peter de scheepsbel. Het is alweer tijd om op te staan. Erg uitgeslapen zijn ze niet na deze roerige nacht. Maar er zit niets anders op. Langzaam dringt het door dat ze nog een heleboel werk te doen hebben voor de hut weer toonbaar is voor de nieuwe gasten, die vanmiddag aan boord zullen komen. Ze zijn zich wel bewust van het dreigement van Peter, dat er vooral niets in de rest van de boot mag komen. Ben staat als eerste op. Als hij zijn voeten op de grond zet stapt hij in het nat en is hij meteen klaarwakker. Voorzichtig doet hij de deur van de hut open. Voor de deur staat een hele verzameling emmers, dweilen en wat ze nog meer zouden kunnen gebruiken om aan de schoonmaak te gaan. Gelukkig hoeven ze dus niet eerst de hele boot door om daarnaar op zoek te gaan, want dan zou tenminste de gang wel vies worden.

"We kunnen zo aan de slag", zegt Ben, "ik vraag me alleen af hoe we dit het beste kunnen aanpakken."

"Ik denk dat we moeten beginnen", zegt John, "met het uittrekken van wat we nog aan hebben. Want ik weet niet of je het door hebt, maar je loopt de vloer alweer aardig onder te lekken."

"Kan wel kloppen", zegt Tjabe, "ik heb net nog in bed geplast. Dat moest van Ben."

Ben kijkt hem vuil aan maar zegt niets. Per slot van rekening had hij het, tot vreugde van Marnix, zelf ook nog een keer in bed gedaan. Het blijkt dat ze er elkaar niet op aan hoeven te kijken, want ze hebben allemaal nog wel minstens één keer wat afgewerkt bier in bed laten lopen.

Ben pakt een emmer, zet die vlak voor de deur (maar wel buiten de hut), trekt zijn onderbroek uit, poetst daarmee de ergste sperma resten van zijn lijf en gooit zijn onderbroek in de emmer. Een voor een volgen ze zijn voorbeeld. Marnix vindt op de grond de zwembroeken die ze die nacht hebben uitgetrokken voor ze, voor de nacht, hun onderbroek, en de tweeling hun eeuwige pyjamabroek, weer aantrokken. Die zwembroeken zijn natuurlijk ook helemaal doorweekt. Hij gooit ze ook maar in de emmer. Tjabe, die als laatste aan de beurt is, schuift de emmer met kletsnatte onderbroeken, pyjama- en zwembroeken een stukje de gang in, zodat die niet meer in de weg staat.

"Jongens", zegt Ben, "we kunnen het hier niet met z'n allen opruimen, daar is het veel te krap voor. "

En dat klopt wel want ze staan met z'n achten als haringen in een ton tussen de kooien.

"Ik ga wel dweilen", zegt Tjabe, "dat ben ik thuis toch al gewend."

"Ik help je wel", zegt John, "daar heb ik je per slot van rekening al vaak genoeg bij geholpen."

"Wij wassen die emmer met broeken wel even", zeggen Johan en Pieter in koor.

"De rest gaat op zoek naar iets om die hangmatten in te verpakken", zegt Ben, "anders maken we de hele boot nat als we ze naar het dek brengen."

Ben legt een dweil voor de deur van de hut, zodat ze allemaal hun voeten goed droog kunnen maken. Anders lopen ze de pis nog uit door de hele boot.

Ben pakt de videocamera waar hij al de hele week mee rondloopt. Hij heeft al uren gefilmd en hij wil ook dit deel van de gebeurtenissen niet missen.

Als de tweeling aan dek komt zit Peter alweer op zijn vaste plaats.

"Goeie morgen jongens, goed geslapen?"

"Als een roos", liegen ze allebei.

Als Peter de naakte tweeling ziet hoopt hij dat ze allemaal bloot naar boven komen. De jongens zien meteen dat de toch al flinke bobbel in Peters eeuwige zwemshort meteen nog een stuk groter wordt. Ze besluiten om hem eens goed uit te dagen en gaan, om alle broekjes en broeken uit wassen, zo zitten dat Peter een goed uitzicht op hen heeft.

"Als jullie klaar zijn met de schoonmaak gaan we ontbijten maar jullie moeten het vandaag wel eerst even verdienen.

Peters wens wordt verhoord. De een na de ander komt in zijn blootje naar het dek. Dat geeft niets want er is geen andere boot in de wijde omgeving te bekennen. Ze hebben grote stukken plastic gevonden in het vooronder. Daarmee hebben ze de canvas hangmatten ingepakt, zodat niet de hele boot onder gedruppeld wordt. Na een poosje liggen alle hangmatten uitgespreid op het voordek. Ze krijgen er allemaal lol in om zo uitdagend mogelijk voor Peter langs te paraderen. De toch al forse bobbel in Peters short begint nog verder te groeien.

"Zet de slang maar even goed op de hangmatten", zegt Peter, "dan spoelt het ergste er vast uit."

John en Tjabe komen ook aan dek met de emmers waarin ze de dweilen hebben uitgewrongen om de hut weer droog te krijgen. Ze spoelen de emmers om en vullen ze met water om de hut uit te soppen. Ze verdwijnen weer naar beneden.

"We hadden eigenlijk de hele week wel naakt kunnen blijven", zegt Tjabe, als ze weer in de hut zijn, "het zag er wel feestelijk uit, met al die stijve en half stijve lullen aan dek.

"Dat was dan wel zonde geweest van de zwembroeken die we van je vader hebben gekregen. Daar hebben we toch maar mooi de blits mee gemaakt."

"Ik vond het in het begin wel een beetje eng, zo laag dat je lulhaar er bijna helemaal bovenuit komt. Maar iedereen vond het wel geil, geloof ik."

"Ik ben benieuwd of we volgende week bestelling zien van de jongens voor dit model. Ik heb niet voor niets gezegd waar je ze kunt kopen."

"Ik was in het begin wel bang dat mijn stijve eruit zou springen doordat hij zo laag is, maar de veiligheid die erin zit, dat heel eenvoudige dunne stukje stof waarvan de uiteinden links en rechts naar binnen zijn gevouwen, werkt wonder boven wonder wel goed. Mijn lul kwam er echt niet uit en bij jou heb ik het ook niet gezien."

"Dat klopt maar ik had ook niet verwacht dat zo'n klein stukje gevouwen nylon zo goed zou werken. Maar wat had het eigenlijk uitgemaakt als je stijve er wel uit was gesprongen. We hebben elkaar toch wel eens vaker met eens stijve gezien. En ik denk dat Peter het zeker wel leuk zou hebben gevonden."

"Hier zou het niets geven maar als we volgende week weer naar het zwembad gaan vind ik het toch wel prettig om heel zeker weten dat het niet gebeurt."

Na een kwartiertje is de hut weer schoon en gaan ze naar boven. De patrijspoort en de deur laten ze open, zodat het goed droog kan worden. Aan dek zijn de anderen net klaar met het afspuiten van de hangmatten.

"Jongens zo is het even genoeg", zegt Peter, die inmiddels van zijn vaste plek is opgestaan toen er even niemand keek. Hij heeft alle ontbijtspullen naar het achterdek gebracht.

"We gaan eerst ontbijten. Maar trek alsjeblieft wel een zwembroek aan, anders gaat mijn stijve helemaal nooit meer over."

Inderdaad is Peters stijve heel goed in zijn short te zien.

Vreemd' denken ze allemaal die ziet er nu, in zijn short, wel zo uit als je, naar aanleiding van wat we gisteravond en vannacht hebben gezien, zou kunnen verwachten. Maar als hij op zijn vaste plekje zit lijkt hij een heel stuk groter, dan zit er werkelijk een enorme bobbel in zijn zwemshort' maar ze zeggen het niet. Ze zoeken allemaal hun inmiddels weer schone zwembroek op, die de tweeling aan de lijn had gehangen. Ze zijn nog niet helemaal droog maar een kniesoor die daar wat op let.

Als ze allemaal genoeg hebben gegeten zegt Peter, "Jongens ik hoop dat jullie een leuke week hebben gehad."

In koor roepen ze dat ze het allemaal erg naar hun zin hebben gehad.

Peter vervolgt, "ik heb ook een fantastische week gehad. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo'n leuke groep aan boord heb gehad en zeker niet zo'n geile."

Er stijgt een ondefinieerbaar gemompel op uit de groep.

"Ik heb een voorstel voor volgend jaar. Het is in deze periode, zo vlak voor de zomervakantie meestal niet zo heel erg druk voor mij en ik nodig jullie uit om met dezelfde groep, maar dan ook de hele groep, in dezelfde periode volgend jaar weer een week mee te varen."

Er stijgt een luid gejuich op uit de groep.

"Als jullie beloven dat jullie weer de hele week overboord pissen, en niet één keer stiekem anders, doe ik dan ook de wc's open."

"Jij wilt zeggen", zegt Ben, "dat er gewoon wc's aan boord zijn en dat je ons toch de hele week op zo'n lullig chemisch toiletje hebt laten schijten."

"Ik beken", zegt Peter, "de deuren beneden, die op slot zitten, zijn van de wc's. Toen ik jullie aan boord zag komen had ik meteen het idee dat jullie een bloedgeile groep waren en toen kon ik het niet laten. Voor jullie naar beneden gingen heb ik die deuren gauw op slot gedaan en dat chemische wc'tje in het vooronder klaar gezet. En ik moet zeggen met succes. Ik heb nog nooit zoveel leuke jongens zo vaak, zo duidelijk zien pissen. Ik heb de week van mijn leven gehad."

"Pikken we dat", roept Ben lachend.

"Nee."

"Weten jullie nog wat we hebben afgesproken wat we zouden doen als we Rudy nog eens tegen zouden komen?"

"Ja."

Ze werpen zich met z'n allen op Peter, die even niet weet wat hem overkomt. Gezamenlijk werken ze hem tegen het dek. Hij verzet zich niet eens. Dat zou natuurlijk ook geen enkele zin hebben tegen acht jongens. Hij is ook niet bang want ze lachen er allemaal wel bij. De tweelingen brengen snel alle ontbijtspullen naar beneden. Ze zijn bang dat er straks iemand met een vork in zijn rug moet worden afgevoerd. Als ze terugkomen ligt Peter op zijn rug op het dek. Op elke arm en elk been zit iemand om hem vast te houden. Tjabe zit op zijn borst. Ben loopt rond met zijn onafscheidelijke videocamera.

Ben roept tegen de tweeling, "jullie weten nu wel wat te doen hè?"

Dat weten Johan en Pieter heel goed. Ze knielen elk aan een kant, pakken de band van Peters short en beginnen die naar beneden te trekken.

"Genade", roept Peter.

"Niks genade", zegt Ben, "jij hebt ons een hele week mishandeld door ons zo primitief te laten schijten, je krijgt je verdiende loon."

Het short gaat een beetje moeilijk naar beneden, doordat Peter zo stijf tegen het dek wordt geduwd en bovendien zit zijn stijve aardig in de weg.

"Laat hem even een beetje losser", roepen de tweelingen in koor." Tjabe komt even een beetje omhoog. Johan en Pieter krijgen nu een beetje beweging in het short maar ze moeten nog wel elk een hand in Peters short steken om diens stijve tegen zijn buik te drukken, anders kan de band van het short er niet overheen. Peter laat het inmiddels gelaten over zich komen. Hij spartelt niet meer tegen. Hij vindt het wel lekker dat de tweeling nog even aan zijn stijve zit.

Hans en Marnix laten elk even een voet los, zodat het short helemaal uit kan.

"Moet je kijken", zegt Pieter, "hij is open van achteren en er zit ook een gat in de binnenbroek."

"Ik beloof dat ik het dadelijk uitleg als jullie met me klaar zijn", zegt Peter.

Peter blijft nu rustig liggen, ook als zijn armen en benen weer vrij zijn. Tjabe komt nu ook van Peters borst af. Peter kijkt verwachtingsvol om zich heen. Hij ziet zeven jongens naast zich en bij zijn voeten. Ben ziet hij niet, die staat achter zijn hoofd. Hij vouwt zijn handen achter zijn nek. Daardoor veert zijn stijve lul nog een beetje extra op. Johan en Pieter staan bij zijn voeten. Die doen de voorkant van hun zwembroek naar een beetje naar beneden, zodat die onder hun ballen kont te zitten.

Wat een geil stel' denkt Peter ik zou echt niet weten wie nu wie is maar dat is nu juist zo leuk. Ook hun half stijve piemels zien er precies eender uit'.

Bij allebei begint op hetzelfde moment het voorvocht uit hun lul te lekken, een lange draad met een druppeltje aan het eind. De druppels landen tegelijkertijd op Peters voeten. Dan beginnen ze, ook tegelijk natuurlijk, te plassen. Ze pakker elkaars, inmiddels helemaal stijve, lul beet en mikken op Peters ballen en zijn stijve, die meteen nog een stukje verder opveert. Als ze leeg zijn komen één voor de anderen aan Peters voeten staan, doen hun zwembroek onder hun ballen en pissen, zo hard als ze kunnen in Peters kruis. Dan komt er plotseling een enorme straal van achter zijn hoofd vandaan. Die moet dus van Ben zijn. Het duurt wel even voor die straal stopt. Als hij wat minder sterk wordt komen de spetters steeds dichter bij op Peters lichaam terecht. De laatste druppels komen in zijn hoofdhaar terecht. Inmiddels staat John, als laatste bij Peters voeten. Ook hij doen zijn zwembroekje onder zijn ballen door. Hij probeert zijn stijve zo ver naar voren te drukken dat hij over Peter heen kan pissen. Maar dat lukt, zoals gebruikelijk, absoluut niet. Dan trekt hij het broekje uit en gaat met een voet links en een voet rechts van Peters heupen staan en pist tegen zijn buik aan. Hoewel, pis, er komt eerst een flinke lading voorvocht. Via zijn schaamhaar en zijn ballen lopen er wel wat druppels op Peters buik. Het lijkt wel een ketting met een heleboel kraaltjes eraan. Johan Pieter en Ray zien het verbaasd aan. Het ziet ernaar uit dat John ze op het gebied van voorvocht gaat verslaan. Dan komt er toch ook nog een flinke straal pis uit Johns lul maar het meeste loopt langs zijn benen op het dek. Dat vindt Peter nu ook weer zonde. Hij wil Johns pis ook wel goed op zich voelen komen.

Dus zegt hij, "kom maar op me liggen."

Dat laat John zich twee keer zeggen. Hij manoeuvreert zijn stijve naast die van Peter. Het is meteen helemaal glibberig tussen hun buiken in. Peter pakt Johns billen beet en begint hem zachtjes op en neer te schuiven. Als de rest door heeft wat er gebeurt trekken ze allemaal snel hun zwembroek uit en beginnen zich af te trekken, een stijve hebben ze allemaal al lang. Als Peter en John met een paar diepe zuchten zo ongeveer tegelijk klaarkomen, komt de eerste ook al klaar op John zijn rug. Binnen een paar minuten komen ze allemaal op die manier klaar. Ben spuit, als laatste zijn zaad in John zijn haar. Gezamenlijk wrijven ze het zaad, een enorme lading zo van allemaal bij elkaar, uit over Johns rug. Dan springen de eersten over boord om een stukje te zwemmen en gelijk weer helemaal schoon te worden. Ze nemen allemaal de gelegenheid te baat om hun lul even goed leeg te drukken, zodat er geen restjes in hun zwembroek kunnen komen. Als ze allemaal weer terug zijn staan John en Peter, die nog een poos hebben liggen nagenieten, op en springen overboord.

Als ze allemaal terug aan boord zijn trekken ze toch maar weer hun zwembroek aan. Als ze straks gaan varen weet je nooit wat je onderweg tegenkomt. Peter gaat even naar zijn hut en komt terug in een gewone zwembroek. Johan en Pieter houden Peters geprepareerde zwemshort omhoog en kijken hem vragend aan.

"Je hoopte natuurlijk dat we het zouden vergeten maar dat is echt niet zo."

Peter steekt van wal.

"Een paar jaar geleden heb ik deze boot van mijn vader geërfd. De laatste jaren deden we het al met z'n tweeën, we waren altijd samen aan boord. Hij kreeg problemen met plassen en tegen de tijd dat hij elke tien minuten naar de wc moest werd het natuurlijk wel heel lastig. Hij zat altijd op de plek waar ik nu steeds zit. Af en toe plaste hij gewoon in broek. Daar kon hij helemaal niets aan doen maar ik vond het wel erg zielig voor hem. Toen heb ik iets bedacht. Ik heb een slang aangelegd van zijn plek op de bank naar de vuilwatertank. We hebben toen de achternaad van zijn broek losgetornd en een gat in zijn onderbroeken gemaakt. Daardoor kon die slang in zijn broek naar binnen. Die ging om zijn piemel heen en dan kon hij zijn plas gewoon laten lopen als hij weer eens heel erg nodig moest. Dat werkte prima. Alleen doordat die slang nogal stug is kwam er een vreselijk grote bobbel in zijn broek te zitten. Maar dat was gewoon niet anders.

Toen hij is overleden heb ik de boot overgenomen. Toen ik een keer een groep had die nogal veel bier dronk en waarvan helemaal niemand ook maar iets begreep van hoe je moest zeilen, durfde ik geen paar minuten naar beneden te gaan als ik moest pissen, dat was veel te gevaarlijk. En toen herinnerde ik me die slang. Ik heb toen ter plekke een gat in mijn short getrokken en in de binnenbroek en heb, toen ze even niet keken, die slang tevoorschijn gehaald en achterlangs in mijn broek gestopt. Het was een beetje drukken en persen maar ik kreeg mijn lul erin. En toen had ik natuurlijk meteen ook zo'n enorme bobbel in mijn broek. Maar ik kon heerlijk alles gewoon laten lopen. Dat beviel zo goed dat ik het van toen af aan elke dag zo heb gedaan, ook als er een groep aan boord was die wel leerde zeilen, zoals jullie."

Peter loopt naar de plek waar hij altijd zit, opent een klein luikje en haalt er de slang uit. Hij trekt zijn zwembroek uit, gaat zitten en demonstreert hoe het werkt.

"Ik kan het niet helemaal laten zien want ik hoef nu voorlopig echt niet meer te pissen, maar ik ben er eigenlijk een beetje aan verslaafd geraakt."

Hij haalt zijn lul weer uit de slang.

"Hij gaat er helemaal niet zo moeilijk in als je net zei", zegt Ben.

"Nee, ik heb er een beetje dikkere slang aan gezet, zodat die beter op maat is mij, in deze slang gaat hij gemakkelijk naar binnen. Vroeger had mijn vader een behoorlijk dikke piemel hoor, maar blijkbaar wordt dat een beetje minder als je ouder wordt of misschien als je ziek wordt."

"Schiet hij er dan ook niet heel makkelijk weer uit? Dan pis je alsnog in je broek."

"Nee, het is net of je lul vanzelf een beetje stijver wordt als je die slang eromheen voelt en dan zit hij echt goed vast."

"Mag ik het ook eens proberen", vraagt Ben.

"Je mag het wel proberen maar dat lukt je natuurlijk voor geen meter. Jouw jongeheer is er veel te dik voor."

"Jammer."

"Ik denk dat het Marnix wel zou lukken, die heeft ongeveer zo'n lul als ik, denk ik."

Dat laat Marnix zich geen twee keer zeggen. Hij gaat op de bank zitten maar houdt zijn zwembroek wel aan. Hij stopt de slang vanachter in zijn zwembroek, haalt hem, tussen zijn billen door naar voren, en wurmt zijn lul erin. Dat lukt inderdaad. Het effect is verpletterend. Er zit meteen een bobbel in zijn zwembroek alsof hij een lul heeft die dikker is dan die van Ben en langer dan die van Ray. Omdat hij bang is dat zijn nieuwe zwembroek uitscheurt doet hij die gauw omlaag en probeert zijn lul weer uit de slang te krijgen. Maar, hoewel hij er niet eens zo erg ver in zit, valt dat helemaal nog niet mee.

"Je moet je ene hand trekken en met je andere in de boven- en onderkant van je lul knijpen, dan komt er een beetje lucht in de slang en gaat het makkelijker", zegt Peter.

En dan lukt het.

Als Marnix zijn zwembroek weer heeft opgetrokken, zegt Peter, "wat vinden jullie na deze onderbreking eigenlijk van mijn voorstel."

Ze vinden het heel leuk en ze zeggen bijna al `ja' als Ben zegt, "er is wel een probleem. Volgend jaar zitten we om deze tijd nog op school, dan doen we geen examen en dan begint de vakantie dus pas een heel stuk later."

Shit, daar had verder nog niemand aan gedacht.

"Maar in de vakantieperiode kan ik echt de inkomsten niet missen", zegt Peter, "dat is wel jammer want ik zou het erg leuk vinden om nog eens een weekje met jullie op te trekken."

"Af te trekken, bedoel je", roept de tweeling in koor.

"Dat ook natuurlijk."

"Als we er nou voor zorgen dat we over een jaar allemaal weer overgaan krijg ik mijn vader waarschijnlijk wel zo gek dat hij volgend jaar weer zo'n week voor ons betaalt", zegt Tjabe.

"En anders kunnen we toch een heel jaar sparen om het zelf te betalen", zegt John, die daarbij denkt aan het riante loon voor zijn nieuwe baantje, "dat moet toch wel lukken?"

Ze worden het eens over de week waarin ze volgend jaar weer mee zullen gaan. Peter zet die boeking meteen voor volgend jaar in zijn agenda.

"We willen wel de service van een wc", zegt Ben, "maar pissen doen we echt wel weer over boord hoor, ook al betalen we gewoon. Kunnen we er geen nudistenreis van maken?"

"Dat moeten jullie helemaal zelf weten", zegt Peter, "maar hou er wel rekening mee dat als het niet zulk mooi weer is als deze week, we wel moeten overnachten in jachthavens en dan kan je natuurlijk niet in je nakie rondlopen."

Ze zien wel hoe het loopt.

"Waar slaap jij eigenlijk", vraagt Tjabe, "ik neem aan dat je niet de hele zomer elke nacht op je plekje op de bank blijft zitten."

"Dat kan ik jullie wel laten zien, kom maar mee."

Peter neemt de hele club mee naar beneden en doet de deur van de achterkajuit open. Hun monden vallen open van verbazing. Het is een heel grote maar lage hut. Tegen de achterwand staat een enorm rond bed. In de hoek, als je binnenkomt is er een grote inloopdouche en in de andere hoek een deur. Ben vindt meteen uit dat daar een wc achter zit.

"Dat is niet mis, het lijkt wel een luxe hotelkamer", zegt Hans.

"Je moet wel bedenken dat ik het hele jaar door op deze boot woon en dan moet je wel een beetje goed kunnen leven."

John valt neer op het bed en zegt, "hier zou ik het wel een poosje uithouden. Wat een lekker bed zeg. Hij draait een paar keer om zijn as, "hier zit iets onder het dekbed", zegt hij.

Hij slaat het dekbed terug en daar ligt net zo'n slang als in de bank op het dek zit.

"Nou heb je hier zo'n mooie wc en dan heb je toch nog zo'n slang in je bed", zegt Tjabe, "dat zou ik ook wel willen, dan zou mijn bed tenminste droog blijven als ik er alleen in lig."

"Normaal ga ik wel naar de wc hoor", zegt Peter, "maar ik heb twee vrienden die, buiten het toeristenseizoen, hier geregeld slapen en dan drinken we vaak nogal veel bier en dan is het niet zo fijn om er de hele nacht steeds uit te moeten."

"En die vrienden van je moeten er dan wel steeds uit, als ze in een andere hut slapen?"

"Die slapen niet in een andere hut, die slapen hier, bij mij in bed."

"En die moeten er dan wel uit. Het lijkt me toch niet zo prettig om midden in de nacht die slang af en toe even uit te moeten lenen. Zo makkelijk ging hij er nu ook weer niet in en uit en dan kunnen ze net in bed gepist hebben", zegt Marnix.

"Die hebben hun eigen slang."

Peter steekt zijn hand in een gleuf, middenin de matras.

"Die van mij steekt er altijd uit maar er zitten er nog twee."

Hij haalt ze tevoorschijn, één een beetje dunner en één een beetje dikker.

"Kan je dan met z'n drieën in bed liggen en aangesloten worden op zo'n slang", vraagt John.

"Nee, dat gaat niet. Als we hier een enkele keer met z'n drieën liggen doen we het zonder."

"Plassen jullie dan in bed, net als we doen als we z'n allen in mijn bed liggen", vraagt Tjabe.

"Nee, dan gaan we eruit om te pissen. Ik hou niet zo erg van extra was."

"Moet je toch eens proberen", zegt Hans, "het is echt lekker hoor."

"Ik vind in bed plássen, in die slang, wel lekker maar in béd plassen dat heb ik nog nooit geprobeerd. Het lijkt me eigenlijk niks.

"Je mag het bij mij wel een keer komen proberen", zegt Tjabe.

"Wie weet."

"Vergissen jullie je dan nooit, als je er met drie man ligt? Als je gewend bent om alles gewoon te laten lopen en het die ene keer niet kan", vraagt Tjabe

"Tot nu toe is het altijd goed gegaan. Maar nu je het zegt, dat is natuurlijk best een risico. Misschien moet ik toch, voor alle zekerheid, maar eens een waterdicht onderlaken laten maken voor dit bed. Dat is vast een stuk voordeliger dan een nieuwe matras.

Dan gaat Peters telefoon. Kennelijk hebben ze hier bereik op hun mobieltje. De jongens houden zich even stil, zo te horen is het zakelijk.

"Dat is geen probleem", horen ze Peter zeggen, "dan kunt u ook morgen aan boord komen in plaats van vandaag. Als u dat beter uitkomt kunt u ook in Delfzijl aan boord komen, dan kunt u de hele reis per trein maken. Dan zorg ik ervoor dat de boot morgen in Delfzijl ligt. Dat kost natuurlijk wel wat extra maar het is dan ook veel comfortabeler voor u. Afgesproken, ik laat u nog even weten waar u de boot dan precies kunt vinden.

"Jongens, ik breng jullie vandaag naar Delfzijl in plaats van naar Lauwersoog. De volgende gasten komen een dag later en stappen in Delfzijl op. Dan hoeven jullie niet op Lauwersoog te worden afgehaald. Bel je ouders maar even, dat ze niet voor niets rijden.

"Wat kost dat extra", vraagt Ben.

"Voor jullie helemaal niets natuurlijk. De volgende groep betaalt dat. Kan ik onverwacht toch nog een nachtje bij mijn vriend in Delfzijl slapen, of beter, hij bij mij want in de haven van Delfzijl laat ik de boot liever niet een nacht onbewaakt liggen."

"Die van de dikke of van de dunne slang", vraagt John.

"Van de dikke."

"Ik wou dat ik erbij kon zijn", zegt John.

"En dan in de dunne slang zeker maar dat gaat echt niet met z'n drieën.

Bij de gedachte begint John zijn lul flink te groeien. Er zit meteen een flinke bobbel in zijn zwembroek. In een andere zwembroek had hij lang rechtop gestaan maar in deze gaat dat echt niet.

Peter ziet het en zegt, "kom van de winter maar eens langs. Ik woon 's winters immers ook op de boot."

En hij strijkt met zijn hand over de enorme bobbel in Johns zwembroekje. Zijn stijve blijft wel naar beneden zitten maar probeert zo ongeveer door de stof heen naar buiten te komen. Hij kan echt niet naar de zijkant, laat staan naar boven. Het doet bijna zeer dat zijn lul wordt tegengehouden door de stof. Maar dat is eigenlijk niet eens zo onaangenaam. Er verschijnt meteen een grote, glibberige natte plek in Johns zwembroek. John kijkt een beetje ongelukkig. Hij is nog niet aan al dat voorvocht gewend maar het is niet meteen voor iedereen zichtbaar doordat de stof een nogal wild patroon heeft. Gelukkig heeft hij niet, zoals Tjabe voor een effen exemplaar gekozen. Nu heeft hij eindelijk het voorvocht waar hij zo lang op had gehoopt maar dit is nu meteen weer het andere uiterste. Het begint zelfs al door de stof heen naar de grond te lopen. Het trekt een lange draad.

Dan gaan ze allemaal naar hun hut om hun telefoon te zoeken en naar huis te bellen, om te zeggen dat ze niet hoeven worden opgehaald. Dat kleine stukje van de haven naar huis kunnen ze wel lopen.

John wil als laatste de hut verlaten. Peter haalt zijn hand nog eens over de voorkant van Johns zwembroek. Hij voelt die stijve, dunne lul precies zitten. Het was niet alleen een leuk gezicht, het is ook een lekker gevoel. Hij voelt Johns lul nog harder tegen de elastische stof van de zwembroek drukken en meteen komt er een lading voorvocht in zijn hand terecht. Peter likt eerst zijn hand af en gaat dan op de rand van zijn bed zitten en trekt John naar zich toe. Die staat nu vlak voor hem. Dan trekt Peter de band van het zwembroekje met een ruk naar voren. Johns stijve schiet met een klets tegen zijn buik aan. Terwijl die stijve omhoog schiet wordt er een straaltje voorvocht gelanceerd, dat op Peters borst en zelfs in zijn gezicht en op zijn haar terechtkomt. Peter trekt John tegen zich aan. Hij voelt het voorvocht over zijn borst lopen. Hij heeft wel eens wat meegemaakt op dat terrein maar zo veel en zo hevig is zelfs voor Peter nieuw. Dan zet Peter zijn lippen om Johns eikel en zuigt alles eruit wat er nog onderweg is. Met John zijn eikel erbij heeft hij meteen bijna een mond vol. Het lijkt wel of John al is klaargekomen. Hij zuigt de hele lul naar binnen. Johns eikel zit meteen gevangen in Peters keel. John kan nauwelijks meer op zijn benen staan van geilheid. Jemig', denkt John Tommie kan er wat van maar dit slaat alles. Hij krijgt, ondanks dat er normaal vrijwel geen beweging in mijn stijve te krijgen is, de hele lengte naar binnen. Dat zal er dus wel aan liggen dat hij meer ervaring heeft dan Tommie'.

Peter gaat van beneden naar boven met zijn lippen over de schacht van John zijn lul. Hij past er wel voor op dat hij die niet uit zijn mond laat schieten want hij is bang dat hij hem dan niet weer zover in zijn keel kan krijgen. Nadat Peters mond een paar keer op en neer is geweest voelt John dat hij het echt niet meer houdt.

"Ik eh....."

"Kom klaar", vult Peter, nauwelijks verstaanbaar door zijn volle mond, aan. "Kom maar lekker", kan hij alleen nog, bijna onverstaanbaar, uitbrengen.

John spuit zich helemaal leeg. Hij begrijpt zelf niet waar hij het nog vandaan haalt maar Peter moet zijn mond wel zo ongeveer vol hebben. Peter laat Johns lul schieten, staat op en zet zijn lippen op John zijn mond, die meteen weer begint te tongen. Zo proeft hij dus zijn eigen sperma. Dat is gewoon lekker, wat zeurt hij dus eigenlijk steeds als hij het zaad van een ander niet in zijn mond wil krijgen. Als ze allebei hun portie hebben doorgeslikt gaat Peter weer zitten en neemt Johns nog bijna stijve lul weer in zijn mond en bewerkt die stevig met zijn tong en met zijn lippen. John is nog erg gevoelig van het klaarkomen en hij voelt iets wat op aandrang om te pissen lijkt.

"Stop, ik geloof dat ik moet...."

"Pissen", vult Peter aan, "geeft ook niet hoor, pis je maar lekker leeg, dat lucht op."

Een paar seconden later begint John inderdaad te plassen. Peter zet zijn lippen nog strakker om Johns stijve om vooral niets te morsen. Niet zozeer omdat hij niet wil dat er wat op de grond lekt maar omdat hij er geen druppel van wil missen. Hij slikt en slikt tot de staal wat minder hevig wordt. Dan houdt hij de rest in zijn mond, staat weer op en begint John weer heel hevig te tongen. Zo wisselen ze ook Johns pis ook uit, waarvan ze allebei ook weer een deel doorslikken.

"Daar moet ik wel even aan wennen", zegt John, "maar het is eigenlijk helemaal niet vies."

Dan duwt hij Peter achterover op het bed en begint hem te pijpen of zijn leven ervan afhangt. Het duurt niet lang of Peter staat op springen. Hij waarschuwt John en wil zijn lul terugtrekken maar John is nu vastberaden hij wil Peters zaad in zijn mond. Ook hij heeft meteen een mondvol, gaat languit op Peter liggen en begint hem te tongen. Ook Peters zaad delen ze samen. Zo blijven ze een poosje liggen.

"Sorry", zegt John, "maar die laatste truc van jou vind ik wel een beetje griezelig."

"Ik hoef ook helemaal niet te pissen", praat Peter het goed, hoewel hij best wat kwijt zou kunnen.

"Ik ga ook maar even mijn telefoon pakken om mijn ouders te bellen."

John weet zich even niet zo goed een houding te geven. Hij loopt naar de deur, die overigens nog open staat.

"Je zwembroek", zegt Peter en pakt het van voorvocht bijna doorweekte stukje textiel op, houdt het even tegen zijn gezicht en gooit het dan naar John terwijl hij hem vanuit de verte een kus toewerpt. John doet hetzelfde terug en gaat ook naar hun eigen hut.

Halverwege keert hij om, iets zegt hem dat hij terug moet. Hij gaat Peters hut weer binnen, juist op tijd om te zien dat Peter, liggend op zijn bed, zijn inmiddels weer stijve lul in de dikste van de drie slangen op het bed steekt. Zijn eigen slang is er kennelijk op berekend dat hij er zijn slappe piemel in stopt, dus dat zou nu niet passen. John blijft even in deuropening staan. Peter heeft hem nog niet in gaten. Pas als Peter voluit in de slang pist loopt hij naar binnen en dan ziet Peter hem.

"Ja, ik voelde ineens dat ik toch wel nodig moest", verontschuldigt hij zich.

John blijft erbij staan tot Peter klaar is. Dan kruipt hij naast Peter op het bed en trekt de slang van diens lul af. Dat gaat in dit geval tamelijk makkelijk.

"Moet je toch ook nog even", vraagt Peter.

"Nee, je hebt me echt wel helemaal leeg gemaakt. Daar doe ik het niet voor."

Hij laat de slang meteen schieten en buigt zich over Peter. Hij drukt de laatste druppels pis uit diens lul en likt ze eraf.

"Een hele mondvol leek me niet zo lekker maar een paar druppels wel."

Dan pakt John zijn natte zwembroekje weer op en gaat, nu echt, naar de anderen toe.

Ze staan allemaal nog steeds in hun nakie. Een paar zijn nog aan het bellen, de rest hangt maar wat rond. Wat een ruimte in die hut, nu de hangmatten weg zijn. Normaal konden ze er eigenlijk nauwelijks met z'n achten staan, maar dan wel als haringen in een ton. Nu hebben ze allemaal een ruime plek.

Als John binnenkomt zegt Marnix, "mag ik dat zwembroekje van jou eens passen, het ziet er zo geil uit. Dat wilde ik je eigenlijk de hele week al vragen maar toen vond ik het nog een beetje gênant."

"Mij best maar hou er wel rekening mee dat het behoorlijk nat is geworden toen ik er nog in zat."

`Ik heb wel gezien dat er draden en zelfs druppels uitkwamen, juist daarom wil ik er ook wel even in zitten."

John geeft het vochtige ding aan Marnix, die het meteen aantrekt. Marnix heeft al geen hele slappe lul meer op het moment dat hij het aantrekt maar als hij zijn lul in de glibberige massa van John voelt verdwijnen is hij meteen helemaal stijf. Er tekent zich dan ook meteen een heel grote bobbel af in het broekje. Als de rest door heeft wat Marnix doet, breekt de een na de ander zijn telefoongesprek af om zich beter te kunnen concentreren op wat er gebeurt. Marnix heeft meteen alle aandacht. Allemaal willen ze, door de stof van het broekje heen wel even aan Marnix zitten. Dat wordt Marnix te veel en hij komt met een paar diepe zuchten klaar. Het is, na de afgelopen nacht en wat er vanmorgen al is gebeurd, niet meer zo veel maar er zit toch wel meteen een dikke witte klodder aan de buitenkant van John zijn zwembroek. Die stof houdt echt niets tegen. Nu willen ze allemaal wel even. Ray probeert het natuurlijk ook. Als hij zijn half stijve lul erin schuift en het zaad en het voorvocht voelt dat er al in zit wordt dat enorme ding van hem meteen bijna helemaal stijf. Er zit dan ook meteen een nog grote bobbel in het broekje dan bij Marnix. De bult wordt zelfs zo groot dat de band aan de voorkant een heel stuk naar voren trekt. Zo is er uitgebreid zicht op Rays schaamhaar en het begin van zijn lul. Daar wil ook iedereen wel even aan zitten, met als gevolg dat ook Ray binnen een paar minuten zijn zaad in het broekje deponeert. En natuurlijk druipt er ook meteen weer wat op de grond. De een na de ander trekt Johns zwembroek aan en komt erin klaar. Er druipt steeds meer sperma op de grond maar er blijft ook steeds meer in de voorkant van het broekje zitten. Nu trekt Pieter het aan. Zijn kleine eikeltje tekent zich heel duidelijk af in de doorweekte stof. Johan is even van slag. Dit is zo ongeveer de eerste keer dat ze niet allebei hetzelfde kunnen doen. Maar hij vindt een oplossing. Hij steekt zijn stijve, die natuurlijk nog alle vrijheid heeft en dus omhoog kan komen in het pijpje van John zijn zwembroek. Zijn eikeltje tekent zich ook af in stof, maar dan vlak onder de band, naast het begin van Pieters stijve. Gelukkig is de stof heel soepel en rekbaar, zodat het pijpje in een heleboel rimpels opstroopt, anders had hij de band niet gehaald want dat pijpje is zeker twintig centimeter lang, gerekend vanaf het kruis. De anderen zouden er wel bij willen helpen maar dat gaat niet want Johan en Pieter staan, zoals gebruikelijk vlak tegen elkaar aan. Maar die assistentie is, doordat de stof heel soepel is, ook helemaal niet nodig. Als de tweelingen een poosje tegen elkaar aan hebben staan rijden komen ze, natuurlijk weer tegelijk, klaar. Het gaat niet zo gemakkelijk als normaal, maar ja, het is dan ook de zoveelste keer binnen korte tijd. Johan trekt zich terug, en dan de rest even goed bekijken wat het resultaat is, voordat er een paar klodders op de grond vallen. Vervolgens trekt Hans het broekje aan. Als hij het nog warme zaad van Pieter aan zijn eikel voelt en dat van Johan in zijn schaamhaar, komt hij meteen klaar als hij zijn lul beetpakt door de kletsnatte stof heen. Ben is als laatste aan de beurt maar die past er echt niet in. Hij vouwt het broekje om zijn stijve, voelt het geil van al zijn voorgangers, dat door de stof heen in zijn hand terecht komt en komt bijna meteen klaar. Er druipt nog heel wat meer sperma op de grond.

Tjabe hoeft niet zo nodig in John zijn broekje, die heeft er zelf zo-een. Inmiddels is zijn piemel zo stijf geworden dat zijn velletje een beetje zeer begint te doen, doordat het een beetje in de knel zit. Hij steekt zijn hand even in zijn zwembroek om het goed te doen maar dan springt zijn stijve recht naar voren. Zijn eikel blijft net echter de band hangen. Zijn stijve is nu bijna helemaal in zicht. John kan het niet laten en kroelt even door het bosje haar op Tjabes buik, pakt zijn piemel beet en knijpt er een paar keer in. Dat wordt te veel voor Tjabe. Hij komt bijna meteen weer klaar. Er komt een dikke grijs-witte klodder door de stof heen, direct onder de band. Die wrijft John uit over de rest van het lichtblauwe broekje.

"Zullen wij ons maar weer even over het wassen van die zwembroeken ontfermen", zegt Pieter, terwijl hij die van Tjabe naar beneden trekt. Tjabe stapt eruit en Pieter verpakt het doornatte broekje van John in dat van Tjabe, dat natuurlijk een stuk minder nat is. Zo voorkomt hij dat hun sperma door de hele boot heen lekt. Op het dek vullen ze eerst een emmer met zeewater om het ergste eruit te spoelen maar dat valt nog niet mee. Na zes keer een nieuwe vulling is het nog steeds niet helemaal weg. Maar dan nemen ze een emmer met een beetje zoetwater met een heleboel zeep. Dat helpt. De hele glibberige bende is verdwenen. Nog een keer uitspoelen en dan hangen ze die zwembroeken te drogen. Inmiddels is Peter aan dek gekomen, voor het eerst in een gewone zwembroek. Na even te hebben bekeken wat ze aan het doen zijn zegt hij, "volgens mij was het weer erg gezellig daar beneden."

"Ja, je hebt wel wat gemist. Maar als gauw bent kun je nog net meehelpen om de hut weer schoon te krijgen.

Peter gaat naar beneden. Net op tijd om te zien hoe Tjabe en John de laatste klodders van de vloer vegen en de vloer nog maar eens dweilen.

"Ik geloof inderdaad dat ik iets heb gemist", zegt Peter, die zich wel zo ongeveer een beeld kan vormen van wat er net moet zijn gebeurd.

"Nou en of", zegt John, "maar ik geloof niet dat jij in mijn zwembroek had gepast om echt mee te doen.

"Jammer ", zegt Peter, "dan zal ik zelf zo'n ding moeten kopen. Ik hoor wel van jullie waar ze die verkopen want ik heb zoiets nog nooit gezien.

Dan gaan ze met z'n allen naar boven.

"Er moet nu wel heel dringend iets gebeuren met die hangmatten, jongens. Anders zijn ze niet droog voor de bui losbarst. Er komt een enorme onweersbui aan. We hebben nog geboft dat dat niet eerder is gebeurd met al deze die hitte.

Ze trekken allemaal weer een zwembroek aan, je weet maar nooit wat ze onderweg nog tegenkomen ,scheppen een heleboel emmers water en gaan met zeep en borstels aan de slag op het voordek.

"Je hebt zoveel schoonmaak spul", zegt Ben, je zou zeggen dat zoiets wel eens vaker is gebeurd."

"Zo erg niet. Maar bijna elke reis wel met een paar hangmatten hoor. Zes was tot nu toe het maximum, na een beetje afscheidsavond, meestal de onderste hangmatten uit elke hut. Maar dit is de eerste keer dat alle hangmatten van één hut in één keer aan de beurt zijn. Wat dat betreft hebben jullie de primeur, die ik overigens voor geen goud had willen missen.

Na een half uurtje schrobben, boenen en spoelen is alles weer schoon en hangen ze de hangmatten te drogen. In de wind en de zon is dat zo gepiept.

Als ze bijna in Delfzijl zijn, zijn ze weer droog en brengen ze alles weer op hun plaats in de hut. Die is, ondanks alles wat er de afgelopen vierentwintig uur is gebeurd, in geen jaren zo schoon geweest.

Ze meren aan in de haven van Delfzijl. Ze hebben het allemaal een beetje moeilijk met het aanstaande afscheid, dat ze dan ook steeds nog een beetje uitstellen. Eerst drinken ze nog wat, terwijl ze nog lekker in de zon aan dek zitten. Dan moeten ze nog adressen uitwisselen met Peter en drinken ze nog wat. Dan spreken ze af een reünie te houden in het laatste weekend van oktober. Dat is het laatste weekend van de herfstvakantie. Peter verwacht dat hij dan wel klaar zal zijn met de tochten. Ze drinken nog wat. Peter vraagt of Ben veel heeft gefilmd. Hij liep wel de hele reis door met zijn camera in de aanslag maar omdat niemand er meer op lette is het niet duidelijk of er ook werkelijk iets is vastgelegd.

"Nou", zegt Ben, "ik denk dat ik er toch wel zo'n uurtje of vier op heb staan. Het resultaat laat ik wel zien op de reünie."

Ze drinken nog wat en als de glazen net zijn gevuld wordt het duidelijk dat er een geweldige bui aankomt.

"Als jullie nog een beetje droog thuis willen komen zouden jullie nu wel moeten vertrekken", zegt Peter.

"Ja, dat moet dan maar."

Eén voor één omhelzen ze Peter ter afscheid. Ze zijn er stil van. Na twee innige omhelzingen is de inhoud van Peters zwembroek al aardig gegroeid. Dat kunnen de jongens, zelf in alleen een T-shirt en een sportbroekje, wel duidelijk voelen. Als ze Peter loslaten zit er plotseling ook weer veel meer in die sportbroekjes.

John is als laatste aan de beurt. Hij voelt het voorvocht al weer langs zijn stijve lul druipen en als hij zich stevig tegen Peter aandrukt wordt het er niet droger op. Als de rest al bezig is van boord te gaan. Nemen John en Peter het waar om nog heel even te tongen.

"Kom je nog", roept Ben vanaf de kade.

John scheurt zich met moeite los van Peter en gaat ook van boord.

Ze zijn nog geen honderd meter onderweg als de eerste, enorm grote, druppels beginnen te vallen. Voor ze tweehonderd meter onderweg zijn is er een gigantische hoosbui losgebarsten. En nergens een plekje om te schuilen, dus lopen ze maar door. Binnen een minuut hebben ze werkelijk geen droge draad meer aan hun lijf. De temperatuur is door die bui ineens zeker vijftien graden lager en dus krijgen ze het wel een beetje koud.

"Ik moet ineens wel heel nodig plassen", zegt Tjabe.

"Ja, jij zult een keer niet moeten plassen", antwoordt Ben.

Maar terwijl hij het zegt voelt hij dat hij zelf ook wel heel nodig moet. De een na de ander zegt hetzelfde. Ze hebben ook nog zoveel gedronken in het laatste uur en nu ineens die kou.

"Als ik niet heel gauw ergens kan, plas ik nog in mijn broek", zegt Ray.

"Dat geeft toch niet", zegt John, of je nu nat bent van de regen of doordat je in je broek hebt gepist, wat is het verschil. Bovendien, als je in je broek pist wordt je weer even een beetje warmer. Ik laat het nu lopen hoor."

John voelt eerst een lading voorvocht uit zijn lul komen en als die voorbij is een geweldige straal warme pis. Dat lucht op, wat een lekker gevoel.

"Het is echt een lekker gevoel", zegt John.

"Heb je het echt in je broek gedaan", vraagt Ben.

"Ja, man, lekker hoor. Het staat inmiddels ook al in mijn gympen."

Ben kijkt even of hij het kan zien maar doordat ze al drijfnat zijn valt het helemaal niet op.

"Dan doe ik het ook", zegt Ben en hij zet de sluizen wagenwijd open. Binnen een paar minuten pissen ze allemaal in hun broek. De één omdat hij het echt niet meer kan houden, de ander omdat hij het ook wel eens wil proberen. Alleen Tjabe heeft het tot nu toe nog droog gehouden, nou ja, wat plassen betreft dan want ook hij is natuurlijk al wel doorwaterdrijfnat van de regen.

"Ik geloof dat ik de laatste ben die het nog niet heeft gedaan", zegt Tjabe, terwijl ik als eerste moest. Ik vind het toch een beetje raar, ik plas altijd al in bed en om het nu ook nog in mijn broek te doen....."

"Doe het nou maar", zegt John, "het is echt lekker."

"Ik denk dat ik toch nog even wacht. Ik doe het niet expres, ik wacht tot ik het echt niet meer op kan houden."

Ze zijn bij het huis van de tweeling aangekomen, die wonen het dichtstbij de haven. Ze staan nog even te praten Maar dan moet Tjabe ineens zo nodig dat hij het niet meer houdt. Hij krimpt even in elkaar en dan komt er een flinke straal uit voorkant van zijn sportbroekje. Hij raakt John tegen zijn benen maar die vindt dat echt niet erg.

"Jij pist wel vreemd in je broek`, zegt John, "zo recht naar voren maar wel lekker hoor."

"Mijn toch al kleine piemeltje is, van de kou, zo gekrompen dat het recht naar voren wijst, daardoor plas ook recht naar voren."

"Het blijft ook zo mooi naar voren wijzen doordat het op die enorme ballen van je blijft liggen, denk ik zo", zegt John.

"Heeft Tjabe zulke grote ballen dan", vraagt Ben, die zijn eerste positie op het gebied van de inhoud van hun broeken ter discussie voelt staan, "groter dan de mijne?"

"Volgens mij een aardig stukje groter", zegt John, "ze zijn de laatste tijd enorm gegroeid."

"Dat wil ik dan zelf wel eens zien."

"Je hebt ze net een hele week kunnen bekijken en er zelfs aan gezeten", antwoordt Tjabe, "maar toen was je er blijkbaar niet zo in geïnteresseerd. Waarom nu ineens wel? Ben je bang dat niet meer de grootste hebt? Het gaat alleen maar om mijn ballen hoor, je lul blijft echt voorlopig nog wel de dikste."

"Nee, daar gaat het niet om", liegt Ben, "ik heb er gewoon niet op gelet."

Ze verdwijnen met z'n alleen even achter de heg bij het huis van de tweeling. Zodat, als er in dit weer nog iemand op straat zou lopen, die niet kan zien wat er gebeurt. Verder is er niemand thuis dus daar hoeven ze ook niet bang voor te zijn en de buren hebben echt geen zicht op de voortuin. Tjabe laat zijn shortje zakken.

"Je hebt geen onderbroek aan", zegt Ben, "geen wonder dat je zo gemakkelijk recht vooruit pieste."

"Het was zo warm, dat vond ik echt niet nodig."

Tjabe tilt zijn piemeltje, dat nu toch, ondanks de kou, wel weer een beetje groter begint te worden, op en duwt met zijn andere hand zijn ballen een beetje naar voren.

"Waar blijf je nou", vraagt Tjabe, "of durf je ineens niet meer."

"Ik heb het wel gezien."

"Wat heb je gezien?"

"Ze zouden wel eens groter kunnen zijn dan de mijne."

"Nu moet je de jouwe ook wel even laten zien", roept het hele gezelschap in koor. Ben komt er niet onderuit. Hij trekt eerst zijn short en dan zijn onderbroek naar beneden. Dat gaat best lastig, z'n onderbroek is zo nat. Ook Ben licht zijn lul een stukje op en duwt zijn ballen naar voren. De een na de ander neemt de situatie even van heel dichtbij in ogenschouw.

`Tjabe wint duidelijk' is de algemene mening. Ben is er helemaal stil van, weer een knak in zijn ego. Maar hij wil zich niet laten kennen en geeft ruiterlijk toe dat Tjabe heeft gewonnen.

"Kom nog maar eens terug als je denkt dat je lul ook dikker is geworden dan de mijne", hij kan het toch niet nalaten om Tjabe even te stangen.

Ze vervolgen hun weg en de een na de ander haakt of omdat hij afslaat naar zijn eigen huis. Lekker, ze hebben allemaal gewoon in hun broek gepist en niemand die het heeft gezien en niemand die het ooit zal merken. De pis is, door de enorme hoeveelheid regen, immers al lang zelfs weer uit hun onderbroeken gespoeld voor ze thuis zijn.

vochtignat@gmail.com