Zoveel leuke, geile verhalen, (voorr elk wat wils). Dat moet zeker blijven. Kijk op https://donate.nifty.org/donate.html om te zien hoe je daaraan mee kunt werken.
VOCHTIG TOT NAT 26
KORTING - NACHTJE BIJ JOHN
Als hij thuis is hangt John eerst even zijn nog vochtige zwembroek over een stoel op zijn kamer, zodat die weer droog zal zijn als de jongens komen. Om acht uur staat Tommie voor de deur. Vijf minuten later is Ben er ook.
Ze hebben het rijk, in ieder geval de eerste uren, alleen. Johns ouders zijn een avond weg en Peter gaat net weg als Tommie aankomt. Hij gaat vast indrinken bij zijn vrienden.
"Zal je niet te veel zuipen", zegt John, "je weet wat de gevolgen kunnen zijn."
Tommie schiet in de lach. Hij weet natuurlijk precies waar John het over heeft. Maar omdat Peter natuurlijk niet mag weten dat hij het weet loopt hij gauw door naar binnen, zodat Peter de dikke grijns op zijn gezicht niet ziet.
Ze gaan met z'n drieën naar boven en nemen wat te drinken mee. De zoutjes en de pinda's mogen nog wel even wachten. Ze hebben per slot van rekening net gegeten. Die brengen ze wel mee als ze de volgen fles Cola gaan halen.
Tommie ziet John zijn zwembroek over de stoel hangen en pakt hem op. Hij bestudeert even hoe die precies in elkaar zit.
"Ik vind hem erg leuk en ik zou er ook best ook zo een willen hebben maar nu nog niet."
"Waarom niet" vraagt Ben verbaasd, als ik iets leuk vind wil ik het ook wel graag hebben."
"Dan lag je zeker nog te pitten toen ik het aan Tjabe vertelde, vanmiddag in het zwembad."
"Zou wel kunnen."
"Nou, ten eerste zijn ze zo duur, dat ik die nooit kan betalen en ten tweede kan dan iedereen zien dat er nog niet één haartje op mijn buik zit en aangezien mijn piemel al wel een heel stuk is gegroeid verwacht iedereen dat natuurlijk wel."
"Maar al je vrienden en alle jongens van je klas weten dat toch zeker wel."
"Natuurlijk maar niet iedereen hoeft dat te weten."
"Ik vind het juist zonder haar, veel mooier", zegt John.
"Nou, dan kan ik wel inpakken met al dat haar op mijn buik enzo", zegt Ben.
"Jij wilde vroeger, toen er nog niets zat, toch zeker ook wel heel graag haar op je buik, en een heel grote piemel", zegt Tommie.
"Ja, natuurlijk, dat wil toch iedereen wel. Maar als het er dan eenmaal zit, mag het eigenlijk ook wel weer weg."
Tommie snapt dat nog niet zo erg.
"Heb jij je zwembroek meegenomen", vraagt Tommie aan Ben.
"Nee."
"Lul, daar ging het nou juist om."
"Ik heb hem niet meegenomen, ik heb hem aan."
"O, je bent te verlegen om hem aan te trekken waar ik bij ben."
"Nee, ik heb hem nog steeds aan."
"Dan is het goed. Trek je broek dan maar uit."
"Jij laat er geen gras over groeien hè?"
"John heeft verteld dat je een vreselijk dikke lul hebt en zoiets heb ik vanmiddag in het zwembad zelf ook wel in je zwembroek zien zitten en die wil ik wel eens van dichtbij bekijken."
"Nou, vooruit dan maar."
Ben trekt zijn broek uit.
"Doe je T-shirt ook maar uit."
John kijkt geamuseerd toe hoe Tommie de lakens uitdeelt aan Ben, terwijl die nou juist normaal gesproken altijd degene is die dat doet.
"Ga maar op John zijn bed liggen."
Ben gaat gemakkelijk liggen, met zijn handen onder zijn nek.
"Wow, je hebt al een beetje haar op je borst ook."
"Een paar haren maar", zegt Ben tot Johns verbazing.
Anders begint hij daar juist extra over op te scheppen. Tommie heeft blijkbaar een goede invloed op Ben.
"Waarom heb je zo weinig haar onder je armen."
"Weet ik veel, er zit gewoon niet meer dan dit."
"Jammer", zegt Tommie, "dat vind ik nou juist bij John zo lekker, dat er een dikke bos haar onder zijn armen zit."
"Bij mij zit er nu eenmaal meer op mijn buik."
Tommie strijkt met zijn handen over het deel van Ben zijn buik dat boven zijn zwembroek uit komt. Dan aait hij ook zachtjes over de bobbel in Ben zijn zwembroek. De inhoud van Ben zijn zwembroek reageert meteen een beetje.
"Heb je maar één keer geplast, sinds je uit het zwembad bent gekomen", vraagt Tommie.
"Ja, hoezo?"
"Er zit een vlekje in je zwembroek , precies op de plek waar daarnet nog het puntje van je lul zat."
Tommie wrijft even over een iets donkerder plekje in Ben zijn lichtblauwe zwembroek.
"Het is wel een poos geleden want het is helemaal droog."
Ben richt zich een beetje op en bekijkt zijn zwembroek.
"Ja, in zo'n lichte zwembroek moet je het wel zo doen dat er geen druppel in je broek terecht kan komen", mengt John zich in de discussie, `Ik vind het wel een erg geil gezicht als ik in het zwembad iemand zo rond zie lopen maar je loopt natuurlijk wel een beetje voor schut. Je zult echt het laatste druppeltje uit je lul meten persen en hem dan droog maken."
Ben valt terug op het bed.
"Lastig hoor, zo'n lichte zwembroek. Als ik dat had geweten had ik een zwarte genomen."
"Maar deze staat je wel een stuk beter. Je moet er wel iets voor over hebben", zegt Tommie.
"Ik hoop wel dat deze niet doorschijnend wordt als hij nat is", zegt Ben.
"Dan hadden we dat toch vanmiddag wel gezien."
"Zweer dat je dat niet hebt gezien?"
Dat doen ze allebei. Inmiddels zit het donkere vlekje in Ben zijn zwembroek alweer precies bij het puntje van zijn lul.
"Jou slappe lul is naar verhouding eigenlijk helemaal niet zo dik", zegt Tommie, "weet je, Tjabe had vanmiddag een grotere bobbel in zijn zwembroek dan jij."
"Blijkbaar zijn je ballen meer bepalend voor wat er in je broek te zien is dan je lul", zegt John, "Ben zijn slappe is toch zeker anderhalf keer zo dik als de mijne."
Tommie trekt razend snel zijn T-shirt en zijn broek uit en masseert de inhoud van Ben zijn zwembroek zachtjes. Dat heeft meteen effect.
"Ik zal wel eens even proberen of je zwembroek niet doorzichtig wordt als hij plaatselijk nat wordt", zegt Tommie en hij zet zijn mond op de plek waar nu het puntje van Ben zijn lul zit, een heel stuk lager dan daarnet. Hij verzamelt speeksel in zijn mond en begint aan Ben zijn eikel te sabbelen. Terwijl hij zo bezig is voelt hij duidelijk dat Ben zijn lul steeds een stukje dikker wordt. Maar na even stopt dat; dikker gaat echt niet meer. Langer trouwens ook niet, dat wordt tegengehouden door die zwembroek. De bobbel in Ben zijn zwembroek is wel een stuk groter geworden. De band zit nu precies op het randje tussen zijn lul en zijn buik. Tommie stopt even om het resultaat te bekijken. De plek waar Ben zijn lul en zijn ballen zitten is doornat geworden. Het blauw is daar een stuk donkerder dan dat van de rest van zijn zwembroek.
"Je ziet er echt niets doorheen", zegt Tommie.
Dat beaamt John, die van dichtbij toekijkt.
Ben vertrouwt het toch niet helemaal, "dat wil ik zelf dan toch ook nog wel even zien."
Hij richt zich een stukje op maar heeft nog niet voldoende zicht op het resultaat.
"Geloof je me niet? Je denkt toch zeker niet dat ik je voor schut zou laten lopen? Als het door had geschenen had ik je dat vanmiddag in het zwembad heus wel gezegd."
"Ik wil het toch zelf wel even goed zien."
Ben staat op en bekijkt zich even goed in de grote spiegel.
"Inderdaad, je kunt er niets doorheen zien."
Gerustgesteld laat Ben zich weer op John zijn bed neervallen, op de extra handdoek die John intussen uit de badkamer heeft gehaald en op zijn bed heeft gelegd, gewoon voor alle zekerheid. Ben heeft dat niet eens in de gaten. Tommie wel, die is blij dat hij nu niet zo voorzichtig te werk hoeft te gaan.
Tommie gaat met aan elke kant een been over Ben zijn benen heen zitten en probeert met zijn vingers door het haar op Ben zijn buik te kroelen maar dat lukt niet zo goed. Het is veel korter, dunner gezaaid en helemaal niet zo kroezig als dat van John, waardoor dat nu altijd juist zo'n lekker gevoel is.
Daar stopt hij dus maar mee. Hij kneedt Ben zijn stijve een poosje door de stof van diens zwembroek heen. De band staat nu een stukje open, waardoor het begin van Ben zijn enorm dikke lul in zicht komt. Dan kan Tommie zich niet langer inhouden en zet plotseling zijn vingers achter de band van Ben zijn zwembroek en trekt die met een ruk naar beneden. Ben zijn stijve slaat met een klets tegen zijn buik aan en blijft daar, recht naar boven, liggen.
"Jezus, wat een apparaat. In werkelijkheid ziet hij er nog veel dikker uit dan in je zwembroek. Het is echt de dikste die ik ooit heb gezien."
"Het zou ook wel raar zijn als die jongens van zo'n jaar of dertien in jouw klas al zo'n dikke zouden hebben", zegt John.
"Niet alleen van mijn klas hoor, ik heb best al een paar oudere jongens bloot gezien. Niet alleen gezien trouwens. Maar dit spant echt de kroon."
Ben zou wel willen zeggen dat hij ervan overtuigd is dat hij de dikste heeft van de wijde omtrek maar houdt zich nu eens een keer in, om Tommie niet te irriteren. Hij is veel te benieuwd wat die nu gaat doen.
Tommie zet zijn lippen om Ben zijn ballen en maakt ze goed nat. Dan zuigt hij ze in één keer samen naar binnen. Dat gaat makkelijk. Die ballen zijn niet zo groot. Er blijft zelfs nog voldoende ruimte over in zijn mond om ze met zijn tong te bespelen. Hij zou wel willen zeggen dat die ballen best wel klein zijn, Ben moet niet te veel praatjes krijgen, maar dat lukt niet want hij heeft zijn mond toch aardig vol.
Dan likt Tommie Ben zijn stijve helemaal kletsnat. En na een poosje doet hij hetzelfde met het haar op Ben zijn buik. Jammer, dat is toch niet zo'n lekker gevoel als bij jongens met kroeshaar maar al heel snel is Ben zijn buik zo nat dat hij straaltjes speeksel tussen zijn benen en zijn zak door voelt lopen.
"Voorzichtig, straks wordt John zijn bed nog nat."
"Geen probleem, ik heb er een handdoek op gelegd."
Tommie zet mond op Ben zijn eikel en probeert om die erin te krijgen maar wat hij ook probeert, het lukt hem niet. Tommie stopt even om te overzien wat dan de mogelijkheden nog zijn. Hij kijkt even naar John, die zich inmiddels, op zijn onderbroek na, ook heeft uitgekleed en die zijn stijve in zijn onderbroek, of beter gezegd in die van Johan en Pieter, lekker staat te masseren. Er zit een grote natte plek in, bovenaan tussen de blauwe biezen. Maar doordat de dikke stof daar natuurlijk dubbel is, schijnt het niet door.
"Kom er maar bij liggen", zegt Tommie, terwijl hij opstaat en John zijn onderbroek een stukje naar beneden trekt.
John trekt zijn onderbroek helemaal uit en kruipt naast Ben, dicht tegen hem aan. Dat kan ook niet anders want John zijn bed is niet zo breed als dat van Ben. Tommie trekt Ben zijn zwembroek helemaal uit en gaat dan weer op het bed zitten. Hij wringt zijn ene knie tussen de benen van John en de andere tussen die van Ben. Ze moeten wel een beetje meehelpen door hun benen een stukje uit elkaar te doen, anders was het vast niet gelukt.
Met zijn ene hand pakt Tommie de ballen van John beet en met zijn andere die van Ben. Die van Ben zijn nog helemaal nat van het speeksel dat Tommie er net over uit heeft gesmeerd.
"De jouwe zijn al helemaal nat", zegt Tommie verbaasd.
"Je hebt die natte plek van het voorvocht in mijn onderbroek toch wel gezien? Nou, het liep ook al een poosje langs mijn stijve naar beneden en het verzamelde zich bij mijn ballen. Je kon het alleen van de buitenaf nog niet zien. Die onderbroeken van de tweeling zijn zo dik."
John moet nu natuurlijk wel even vertellen wat er bij de tweeling thuis is gebeurd. Intussen pijpt Tommie John en probeert dat afwisselend te doen bij Ben. Weliswaar krijgt hij Ben zijn eikel steeds een klein stukje verder in zijn mond maar dat het helemaal zou lukken is uitgesloten.
Als John uitverteld is voelt Tommie dat zowel Ben als John op springen staat. Hij voelt het niet alleen aan de twee lullen, die nog een stukje harder worden, maar ook aan zijn knieën, die allebei een beetje harder ingeklemd worden tussen de benen van Ben en John.
John is duidelijk al iets verder, dus concentreert Tommie zich iets meer op Ben. Na even voelt hij dat ze allebei zover zijn en past hij een nieuw trucje toe dat hij gisteren voor het eerst heeft toegepast op zijn oudste broer. Terwijl hij trekt knijpt hij met zijn duimen de stijve piemels in zijn handen bijna dicht. De uitwerking is wel heel bijzonder. John en Ben komen tegelijk klaar. John spuit de eerste stralen over zijn hoofd heen op het blad van zijn bureau. Dan komt er nog een in zijn haar terecht en de rest landt steeds een stukje dichterbij, tot de laatste klodder zaad in zijn navel terecht komt. Ben spuit de eerste straal tot net voorbij zijn tepels en de rest rond zijn navel. Zo ver hebben ze geen van tweeën ooit gespoten. Zelfs Tommie is verbaasd, over het resultaat bij John dan, want wat Ben betreft heeft hij natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal.
"Zo", zegt Ben terwijl hij eens goed bekijkt wat er op hun lijven terecht is gekomen, "ik heb deze keer wel duidelijk gewonnen."
"Hoe bedoel je", vraagt Tommie.
"Nou, ik toch wel een heel stuk meer gespoten dan John."
"Ik denk het niet. Moet je eens kijken wat John allemaal op zijn bureau en in zijn haar heeft gespoten."
"Shit, ja, je hebt weer gewonnen."
"Doen jullie altijd wedstrijdjes."
"Soms wel."
"Wat voor wedstrijdjes dan?"
"Wie het eerst komt, wie het verst spuit en wie het meest."
"En John wint zeker meestal?"
"Meestal wel. Het eerst en het verst wint hij altijd en heel soms win ik het meest."
`Spannend. Over een poosje, wil ik wel met jullie wedstrijdjes meedoen. Nu kan ik ze toch nog niet winnen."
"Nou, zegt John voor het snelst ben je volgens mij al best een goede kandidaat. Voor het meest en het verst moet je nog wel een poosje oefenen."
John ziet dat het zaad van Ben zijn borst af begint te druipen. Hij is bang dat het toch door het badlaken heen gaat, op zijn dekbed, en haalt de handdoek die voor dit soort gelegenheden altijd onder zijn kussen ligt tevoorschijn. Hij wil Ben af gaan drogen. Tommie pakt, na de eerste veeg, de handdoek af en likt de borst en de navel van Ben verder schoon.
Als John de handdoek weer oppakt en zichzelf ook droog wil gaan maken stopt Tommie hem.
"Jouw zaad is zo dik, dat druipt er niet zo gauw af. Daar wil ik eerst nog wel even lekker in gaan liggen."
"Trek dan wel even je onderbroek uit, voor je stijve dwars door de stof heen prikt", zeg Ben, "en ga dan maar op je rug op John liggen."
Tommie kijkt Ben een beetje vragend aan maar gehoorzaamt wel. Tommie schuift lekker een beetje heen en weer op John zijn glibberige lichaam. Ben grijpt tussen Tommies benen en pakt John zijn lul beet, die alweer een beetje groter aan het worden is. Tommie klemt het glibberige ding tussen zijn benen, waardoor John bijna meteen weer een hele stijve heeft.
Ben masseert Tommies buik even.
"Je hebt wel gelijk, John. Zo helemaal onbehaard is toch ook wel heel mooi."
"Maar ik wel juist een heleboel haar", zegt Tommie, "en een beetje snel graag."
"Daar kan ik niet voor zorgen, maar wel voor wat anders, denk ik."
Ben pakt met zijn ene hand Tommies ballen beet en met zijn andere die lekkere stijve lul. Hij begint met heel zachtjes masseren. Ben ziet dat het tussen Tommies benen nat wordt van John zijn voorvocht. Daarmee maakt hij zijn hand even vochtig en pakt dan Tommies stijve beet en begint hem af te trekken. Even probeert hij of die stijve helemaal in zijn mond past. Dat blijkt geen enkel probleem te zijn. Lekker hoor, net zoiets als die van John maar dan een stukje korter. Dan voelt hij Tommies stijve een beetje dikker worden en laat hem uit zijn mond schieten en trekt even stevig door. Hij wil wel graag zien hoe Tommie klaar komt. Tommie spuit vier straaltjes zaad, net boven zijn navel.
"Nou, het wedstrijdje snel heb je volgens mij al gewonnen."
John haalt zijn vingers door het zaad op Tommies buik en zegt, "zo, dat is volgens mij al weer een beetje meer dan de vorige keer. Nog even en je kunt met ons concurreren."
John likt Tommies buik helemaal schoon.
Dan pakt hij Bens zwembroek en houdt hem een poosje onder de kraan. De vlek die er al een poosje in zat zeept hij goed in. Dan hangt hij hem naast zijn eigen zwembroek, die hij aan het eind van de middag al heeft uitgewassen. Die is al droog, dat gaat zo snel met die dingen.
"Ik moet nu eigenlijk wel behoorlijk nodig pissen", zegt John, "ik ben nog niet naar de wc geweest sinds het zwembad."
"Toch wel makkelijk", zegt Tommie, "als je niet zo vaak moet. Ik ben zeker al vijf keer geweest sinds ik in het zwembad heb geplast."
"Dat verandert nog wel", zegt Ben, "ik moest vroeger ook zo vaak maar nu kan ik het meestal het langst ophouden van allemaal."
"Dan moet je maar vast een beetje oefenen voor morgen met die urinaal van je want nu gaat het natuurlijk met geen mogelijkheid", zegt Ben, terwijl hij even aan John zijn stijve zit, die daar zeker niet slapper van wordt.
"Hoe wist jij eigenlijk dat John zo'n ding heeft", vraagt Ben, "ik wist het namelijk niet eens."
"John heeft hem mij gegeven toen ik laatst hier sliep. Anders had ik vast in bed geplast. Ik had zo'n verschrikkelijk stijve en ik kon het echt niet meer ophouden."
"Waarom heb je mij dat nooit verteld", vraagt Ben.
"Als jij nodig moet, en je hebt een stijve, dan kan je altijd nog wel in de wc mikken, of hier in de wasbak. Dus het was nooit nodig. En ik kon het altijd nog wel ophouden tot mijn stijve weer een keer over was. Maar nu gaat dat niet lukken."
John haalt de urinaal uit zijn kast, gaat op zijn bed liggen en steekt zijn stijve erin, net zoals hij laatst deed toen Tommie erbij was. Als hij zich ontspant klettert zijn straal meteen tegen de bodem van het urinaal. Tommie staat er verbaasd naar te kijken.
"Nog even en hij is vol. Het is nog veel meer dan de vorige keer, toen het van ons samen was."
"Ik moet nu ook nog veel nodiger."
John moet zijn stijve steeds verder terugtrekken uit het urinaal, anders zou zijn eikel in het nat komen te zitten. Eindelijk houdt John op met plassen. Hij zet het urinaal rechtop op de grond, naast zijn bed. Tommie gaat er op zijn knieën voor zitten om te kijken hoeveel er in zit. Dat gaat niet zomaar, het is een stuk meer dan een liter en daar houden de maatstreepjes op.
"Als iedereen dat morgen zo doet kan ik natuurlijk nooit precies vaststellen hoeveel plas er nu eigenlijk in het zwembad zit", zegt Tommie.
John zet het urinaal op zijn bureau dan kunnen ze het beter bekijken. Ze komen tot een gemiddelde schatting van 1,2 liter.
"Daar moet ik wel zes keer voor gaan plassen", zegt Tommie, "maar dit moeten we morgen echt niet hebben."
"Dat haal ik ook maar zelden", zegt John.
Misschien een heel enkele keer maar in ieder geval niet dagelijks", beaamt Ben.
"We moeten er wat uit gieten", zegt Tommie, "we moeten we precies weten hoeveel het is."
John pakt het urinaal op en wil het leeggieten in de wasbak.
"Nee", zegt Tommie, "dan zullen we het nooit weten."
"Regel jij het dan maar."
John zet het urinaal op de wasbak. Tommie drinkt zijn glas cola leeg en giet een deel van de inhoud van het urinaal in het glas. Hij doet het heel voorzichtig, boven de wasbak. Hij giet zet zo lang, met kleine beetjes tegelijk, door tot er nog precies een liter achterblijft. Dan legt hij het urinaal weer op de zijkant.
"Heb je een stukje plakband", vraagt Tommie.
John haalt een rolletje uit zijn la en geeft het aan Tommie. Die plakt en stukje op het plastic van het urinaal.
"Zo", zegt Tommie, "als er morgen nog meer zijn die zoveel plassen dan weet ik, ook als ze een stijve hebben, wanneer ik moet zeggen dat ze moeten stoppen, omdat het aan liter is. Dan kan het leeggooien en dan kunnen ze verder plassen."
Vervolgens giet hij het urinaal leeg en doet de inhoud van het glas in het urinaal. Nu kunnen ze precies zien hoeveel John heeft geproduceerd: 1,25 liter.
"Inmiddels moet ik ook wel", zegt Tommie.
Hij gooit het urinaal leeg in de wasbak. John zet de kraan even open om de wasbak schoon te maken.
"Anders gaat het misschien stinken."
Tommie zou, met een inmiddels weer half stijve lul misschien nog net staand in het urinaal kunnen plassen. Maar omdat zijn lul wel eens meer helemaal stijf wordt als hij plast gaat hij voor alle zekerheid ook maar op John zijn bed liggen. Zeker nu Ben en John toekijken is de kans daarop nog groter dan anders.
Bij Tommie duurt het wel tien seconden voor zijn straal op gang komt. Zijn straal is iets bescheidener dan die van John maar raakt de bodem toch aardig hard. Inmiddels heeft de gedachte dat zijn lul nu precies op de plek zit waar die van John een paar minuten gelden zat, hem een goede stijve bezorgd. Tommie is wel een stuk sneller klaar dan John. Hij knijpt, heel zorgvuldig, de laatste druppels uit zijn stijve en geeft het urinaal aan John. Die zet het op zijn bureau en met z'n drieën stellen ze vast dat het 255 cc is.
"Zoveel heb ik, denk ik, nog nooit gehaald."
"Misschien kun je het dan, als we met de discussieclub onderweg zijn, volgend schooljaar, ook eindelijk een beetje langer ophouden", zegt Ben.
"Je begint niet weer om te proberen het iedereen in zijn broek te laten doen, hè?"
"Ik zal het echt niet meer doen."
"Ik moet eigenlijk ook wel", zegt Ben, "zien piesen doet piesen blijkbaar."
"Je weet waar de wasbak is."
"Nee, nou wil ik ook in dat ding van jou."
"Die stijve van jou krijg je er nooit in", zegt Tommie, "die is veel te dik."
"Ik kan het toch proberen?"
Ben pakt het urinaal en duwt met zijn stijve tegen de opening maar hij gaat er echt niet in. De eerste paar centimeter van zijn eikel lukt wel maar dan houdt het echt op. Ben probeert nog oh een stukje verder wil door in de zijkanten van zijn lul te knijpen maar dat help niet echt. Hij schuift er misschien nog een paar millimeter verder in maar dan zit hij echt klem.
"Ik had eigenlijk niet gedacht dat hij zo dik was, eigenlijk best indrukwekkend", zegt Ben, "maar zo gaat het ook wel."
"Snap je nou dat ik dat ding niet in mijn mond krijg", zegt Ben.
"Het lukte Tommie anders wel een stukje."
"Maar niet zonder kramp in mijn kaken. Hans zijn eikel kreeg in net in mijn mond, zijn stijve heeft bijna de maat van het urinaal. Maar verder kwam ik echt niet."
"Tommie heeft kennelijk een grotere mond dan ik", zegt John'.
In de tussentijd heeft Ben geprobeerd om te gaan plassen en dat lukt eindelijk. Bens harde straal raakt de bodem. Hij hoeft zijn lul nu niet naar beneden te duwen, zoals anders, wanneer hij in de wasbak plast, dus nu gaat het echt volle kracht. Doordat de druk in het urinaal hoger wordt floept Ben zijn lul er plotseling uit. Hij kan gelijk afknijpen maar er ligt toch een aardige plas op de grond, gelukkig net naast het vloerkleed. John gooit gauw zijn handdoek erop. Ben houdt nu zijn lul alleen vlakbij de opening van het urinaal aan en gaat verder, alsof er niets aan de hand is.
"Je hebt zeker niet zo goed opgelet bij natuurkunde", zegt Tommie.
"Heb jij daar geleerd wat er gebeurt als je je lul in de hals van een urinaal stopt", vraagt Ben.
"Nee, maar wel wat er gebeurt als je de druk in een afgesloten verhoogt, dan wil wat erin zit, eruit."
Ben is inmiddels uit geplast. Hij zet het urinaal op Johns bureau. Dat valt hem erg tegen. Hij is gewend om altijd het meest te produceren, zo op het oog of het gehoor tenminste. En inderdaad heeft hij met 840 cc wel een stuk meer dan Tommie. Maar hij is deze keer toch glansrijk verslagen door John.
Dan is het tijd om te gaan slapen. John laat, voor ze hun tanden gaan poetsen, de kraan van de wasbak een poos doorlopen. Hij vindt het niet zo fris om daar met je neus boven te gaan hangen. Als de tanden gepoetst zijn en Tommie nog een keer is gaan plassen, nu gewoon in de wc omdat hij toevallig even geen stijve had, is het tijd om te beslissen hoe ze gaan slapen. John trekt de onderbroek van de tweeling weer aan, om het ergste voorvocht op te vangen. Ben en Tommie blijven bloot, die hebben daar geen last van.
"Ben moet maar bij John in bed, dan ga ik wel op de bank. Jullie zijn vrienden", zegt Tommie, terwijl hij hoopt dat hij toch bij John in bed mag.
"Ik hoop", zegt John tegen Tommie, "dat wij toch ook wel vrienden zijn."
Tommie krijgt er een kleur van en een piemel die alweer een beetje omhoog komt.
"En ik hoop", zegt Ben tegen Tommie, "dat wij ook wel vrienden zullen worden."
"Misschien wel, vanavond viel je wel mee."
John en Ben kruipen samen in bed, Tommie ligt op de bank, dan knipt John het licht uit.
"Het is wel stikdonker hier", zegt Tommie, "hoe moet dat nou als ik vannacht moet plassen? Ik kan geen lampje aandoen en ik zie geen hand voor ogen."
Dan ziet Ben zijn kans om misschien toch een beetje sneller vriend met Tommie worden. "Dan kan jij toch beter bij John gaan slapen."
John is daar niet zo rouwig om. Ben is weliswaar zijn beste vriend, maar er blijft wel een beetje weinig ruimte voor hem over als Ben erbij ligt in zijn bed. Hij knipt het licht aan en dan ruilen Ben en Tommie van plaats.
Tommie kruipt achter John, die op zijn zij ligt. Hij legt zijn ene hand om Johns hoofd heen en zijn andere hand op de voorkant van diens onderbroek. Na even begint hij met zijn hand heen en weer te gaan en daarbij ontdekt hij dat de ingang van de gulp zo zit dat hij er precies met zijn hand in kan. En dat doet hij dan natuurlijk ook. Johns lul is meteen weer helemaal stijf en tegenstelling tot de mogelijkheden in zijn zwembroek staat hij in deze onderbroek meteen weer tegen zijn buik aan.
Tommie heeft, doordat John met zijn benen een beetje opgetrokken ligt, behoorlijk wat ruimte tussen de twee lagen stof van de gulp en daar maakt hij dankbaar gebruik van door Johns stijve van boven naar beneden af te tasten en weer terug. Als hij weer bij het puntje van John zijn lul is aangekomen voelt hij alweer een natte plek van het voorvocht. Dat belooft nog wat voor de rest van de nacht.
"Welterusten", zegt John.
"Welterusten", zegt Tommie, zonder echter de greep op John zijn stijve te laten verslappen.
Ben zegt niets meer, die slaap al.
John en Tommie vallen, ondanks Tommies activiteiten, ook snel in slaap.
Na een paar uur wordt Tommie wakker omdat hij moet plassen. Hij tast de muur af naar het schakelaartje van het bedlampje maar hij kan het niet vinden. Hij kijkt even goed of het misschien zonder licht aan te doen ook zou gaan, maar het is echt aardedonker. Hij voelt nog een poosje verder langs de muur maar zonder resultaat. Er moet nu toch wel snel iets gebeuren, anders gebeuren er ongelukken. Als hij moet plassen, dan moet hij ook echt plassen.
John is niet wakker geworden van al zijn bewegingen, die ligt in diepe in slaap, rustig naast hem op zijn rug. Kennelijk zijn ze tijdens hun slaap van positie veranderd.
Er zit niets anders op dan John wakker te maken.
"John, John", fluistert hij in zijn oor, "ik moet plassen."
John geeft geen enkele reactie.
"John, ik moet vreselijk nodig plassen."
Geen reactie, John is echt diep in slaap.
"John , ik moet zo nodig plassen ik kan het bijna niet meer ophouden."
John slaapt rustig door. Ben trouwens ook, terwijl hij het nu toch aardig hard zegt. Hij is zelfs bang dat ze het een verdieping lagen kunnen horen.
"John, ik kan de schakelaar niet vinden en ik plas zo in bed hoor."
John beweegt wel een beetje maar reageert nog steeds niet op Tommies noodkreet.
Tommie verliest het eerste scheutje. Hij gaat gauw met zijn stijve, ook dat nog, tegen John zijn onderbroek aan liggen, in de hoop dat die onderbroek het nat absorbeert en dat het niet op John zijn bed komt. Hij schudt nu aan John om te proberen hem wakker te krijgen. John mompelt een beetje in zijn diepe slaap maar verder gebeurt er nog niets.
Dan gaat Tommie maar op John liggen. Hij manoeuvreert zijn stijve naast die van John. Hij voelt wel dat John zijn onderbroek al een beetje nat en glibberig is, die heeft vast leuk gedroomd. Even ligt Tommie stil. Het feit dat, als hij het nu niet meer op kan houden, niet alles gelijk in bed loopt maar in John zijn onderbroek, geeft hem even een beetje rust. John merkt blijkbaar wel dat er iets gebeurt want hij slaat zijn armen stevig om Tommie heen.
Dan verliest Tommie ineens weer een flinke scheut; hij kan het echt niet meer houden. Dat helpt. John is vrijwel meteen wakker, net zoiets als toen Tjabe wakker werd toen Hans hem nat plaste.
John schrikt echt, "het lijkt wel of ik in bed pis."
"Jij niet, ik. Ik moet zo vreselijk nodig maar ik kan de lichtschakelaar niet vinden en jij werd maar niet wakker.
John zoekt knippertje van zijn lampje; dat was een beetje achter het bureau verdwenen maar hij weet nu eenmaal beter waar hij het moet zoeken. Meteen voelt hij dat Tommie nog een straaltje loslaat op zijn onderbroek. Op zich wel lekker maar hij voelt er niet zoveel voor dat Tommie zijn bed nat maakt. Dan zou hij tegen zijn moeder moeten zeggen dat hij zelf in bed heeft geplast en dat lijkt hem toch niet zo'n succes. Dan zou hij meteen zijn grip op Peter kwijt zijn en dat is nu juist af en toe wel erg makkelijk.
"Doe je onderbroek naar beneden en knijp hem stevig dicht met je vingers en ga op je zij op de grond liggen."
John stapt ook uit bed en grist het urinaal onder zijn bureau vandaan. Hij knielt naast Tommie, legt het urinaal op de grond en houdt de opening voor het puntje van Tommies stijve. Die kan er niet in doordat zijn vingers in de weg zitten.
"Laat maar los."
Tommie laat zijn stijve los en begint meteen te plassen. Het eerste beetje komt op grond terecht maar John schuift het urinaal gauw om Tommies lul. De straal maakt bijna net zoveel herrie als toen Ben het deed. Ze slaken allebei een zucht van verlichting. Als Tommie leeg is zet John het urinaal op zijn bureau. Samen kijken ze hoeveel erin zit: net geen 250 cc.
"Het is alweer meer dan eerder vanavond. Je gaat de goede kant uit. Maar ik ben wel blij dat het niet in mijn bed zit."
"Ik ook, ik had me doodgeschaamd."
John maakt de vloer weer droog met de handdoek die er nog ligt van Ben. Die slaapt trouwens nog steeds.
"Als ik bij Ben had gelegen had ik waarschijnlijk gewoon in bed geplast, die is dus echt niet wakker te krijgen."
"Gelukkig lag je bij mij in bed."
John trekt Tommie, die net zijn behoorlijk natte onderbroek heeft uitgetrokken en op de grond heeft gegooid bij de natte handdoek, even tegen zich aan en knuffelt hem.
"Jeetje, jouw onderbroek is ook wel behoorlijk nat geworden. Hij voelt echt kleddernat aan", zegt Tommie.
John bekijkt zijn onderbroek eens goed en inderdaad, de voorkant is behoorlijk nat.
"Het zit zelfs aan de zijkant."
"Toen ik plotseling zo heel nodig moest ben ik dicht tegen je aan gekropen, in de hoop dat het niet op je matras zou komen. Ik dacht dat je daarvan wel meteen wakker zou worden."
"Nou, deze trek ik maar uit, anders wordt het laken en mijn dekbed er misschien nog nat van."
John trekt de onderbroek van de tweeling uit, haalt een schone uit de kast en trekt die aan.
"Tot een paar weken terug sliep ik bijna altijd naakt maar nu ik zoveel voorvocht heb ben ik een beetje bang voor vlekken in mijn bed."
"Jammer, bloot tegen elkaar aan lijkt me toch lekkerder."
"Ik ga nu niet naar de badkamer om nog een schone handdoek te halen om op te gaan liggen. Misschien maak ik de rest dan wel wakker. Volgende keer weer. Ik heb trouwens zo het gevoel dat we een beetje moeten sparen voor morgen. Dat zou best eens heel gezellig kunnen worden, dus handen thuis."
Ze kruipen weer in bed. Als John het licht weer uit wil knippen valt zijn oog op het urinaal, dat nog gevuld op zijn bureau staat.
"Je hebt in werkelijkheid dus wel meer gepist dan bijna 250. Als je erbij optelt wat er in die onderbroeken zit is het misschien wel 270."
Als het licht uit is kruipt John achter tegen Tommie aan en slaat zijn armen om hem heen. Zo vallen ze weer snel in slaap.
De volgende ochtend is Ben het eerst wakker. Het is behoorlijk licht in de kamer. Hij staat op en ziet twee onderbroeken op de grond liggen. Die gooit hij op het bureau, naast het urinaal. Hij vraagt zich wel af wat die twee hebben gedaan terwijl hij sliep. Hij ziet het gedeeltelijk gevulde urinaal op het bureau staan. Dat maakt hem nog nieuwsgieriger naar wat er gebeurd kan zijn. Hij realiseert zich dat hij eigenlijk best moet plassen dus pakt hij het urinaal op, houdt het onder zijn lul en begint te plassen. Dat maakt, doordat er al een laag in zit, niet zoveel herrie als gisteravond. Terwijl hij bezig is merkt hij dat zijn slappe piemel er wel in past, al blijft er niet echt veel ruimte over. Alles komt er dit keer zonder morsen in. Dat ding wordt aardig zwaar terwijl hij het vult. Gelukkig kijkt hij wel even wat er gebeurt want hij is bijna vol, het staat al een stukje in de hals. Maar als het tot halverwege de hals komt is hij net klaar. Ben zet het urinaal weer op John zijn bureau.
Tommie en John beginnen nu een beetje te bewegen. Misschien zijn ze toch wakker geworden van wat er zo vlak bij hen gebeurde.
Ben gaat weer terug in zijn slaapzak. Hij is wel benieuwd naar hun reactie als John en Tommie het volle urinaal op het bureau zien staan.
Tommie is het eerst echt bij de les.
"Ik moet alweer aardig nodig plassen", zegt Tommie."
"Als je het maar niet weer in mijn onderbroek doet", mompelt John, terwijl hij zich lekker uitrekt.
"Ik doe het wel je urinaal, daar kan best nog wat bij."
Tommie staat op en wil het urinaal pakken.
"Het bijna tot de rand aan toe vol", zegt Tommie.
"Het is helemaal warm, er heeft net iemand in geplast. Shit, en ik kan het weer bijna niet ophouden."
Ben, die zich probeert slapend te houden, moet nu wel lachen.
"Jij hebt het dus vol geplast."
"Ja, er zat zo'n klein beetje in, ik dacht ik zal hem maar vol maken."
Tommie pakt het urinaal voorzichtig met twee handen beet en loopt ermee naar de wasbak. Het golft bijna over de rand heen maar het gaat nog net goed. Tommie houdt het ding schuin en begint de inhoud er voorzichtig uit te gieten. Hij moet zo nodig plassen dat hij het ding het liefst in een keer op zijn kop had gehouden maar dat durft hij niet. Hij is bang dat het dan over de rand van de wasbak zal spuiten. Pas als er nog maar een klein beetje in zit durft hij hem echt op zijn kop te houden. Nu moet hij het urinaal nog afspoelen want het is kletsnat geworden aan de buitenkant. Hij zet de kraan open maar op hetzelfde moment spuit en een straatje uit zijn stijve piemel. Het komt tegen de kraan aan maar het meeste komt gelukkig wel in de wasbak. Het is duidelijk dat hij snel actie moet nemen, anders begint hij gewoon, met een grote boog op de grond te plassen. Hij loopt gauw naar de handdoek die nog op de grond ligt, gaat er, op zijn zij, op liggen en schuift de hals van het urinaal om zijn stijve. Hij begint meteen te plassen. Zijn straal maakt aardig herrie tegen de bodem aan. Tommie is wel opgelucht dat het toch nog net goed is gegaan.
"Het gaat bij jou ook steeds beter", zegt Ben.
Als Tommie uitgeplast is stapt John uit bed. Hij pakt het urinaal van Tommie aan en zet het nu op de wastafel.
"Het is weer meer dan vannacht, 280. Je gaat vooruit, Ben heeft gelijk."
"Ja, meer wordt het wel maar nu moet ik het nog beter op kunnen houden."
Hij trekt Tommie tegen zich en voelt meteen dat zijn buik een beetje nat wordt van de laatste druppels die nog aan Tommies stijve hingen. Maar dat vindt hij niet erg.
"Jongens, wij gaan weg hoor", roept Johns moeder, onder aan de trap, "jullie ontbijt staat klaar. Peter is ook al weg."
"Tot vanavond", roept John terug, "prettige dag."
Ze besluiten eerst maar te gaan douchen. Nu verder iedereen toch weg is besluiten ze dat met z'n drieën te doen. Sinds de badkamer vorige week is verbouwd is er genoeg ruimte voor drie in de inloop douche. Het zou zelfs wel met vier man gaan, hoewel de kans dat je dan nat zou worden van het douchen natuurlijk wel een stuk kleiner zou zijn. Ze gaan in hun nakie de trap af en gaan de badkamer in.
John draait probeert eerst welke knop nu ook weer precies voor de grote stortdouche is. Hij is er nog niet helemaal aan gewend. Natuurlijk neemt hij eerst de verkeerde, waardoor de handdouche, die natuurlijk vol op hem gericht staat, gaat spuiten. Hij is meteen nat. Natuurlijk barsten ze alle drie in lachen uit. John draait gauw de andere knop om en dan kruipen ze samen onder de regendouche, ze worden zelfs alle drie nog nat ook. Ze staan met de armen om elkaar heen geslagen onder het warme water.
"Ik maak het even nog wat natter", zegt John, "ik moet eigenlijk best nodig."
Tommie en Ben kijken verwachtingsvol naar beneden. Het duurt nu wel even voor er iets bij John op gang komt, maar als het begint, dan heb je ook wat. Zijn straal treft zijn kin en vandaar spettert het alle kanten uit. Ben pakt John zijn stijve beet en probeert er een beetje mee te richten, zodat hij zelf en Tommie ook nat worden. Dat lukt net.
Als John uitgeplast is pakt hij een fles doucheschuim en spuit er rijkelijk mee over Ben, Tommie en zichzelf. Ze beginnen elkaar in te soppen, met natuurlijk de meeste aandacht voor het middendeel want een stijve hebben ze natuurlijk alle drie. Even later staan ze elkaar voluit af te trekken.
"Ho", roept Tommie, "ik kom zo klaar en we zouden toch sparen voor vanmiddag."
"Je hebt gelijk", zegt John, "we moeten natuurlijk vanmiddag wel goed voor de dag komen."
Dus stoppen ze, spoelen zich en dan drogen ze elkaar af.
Ze gaan terug naar boven om een schone onderbroek aan te trekken en dan weer helemaal naar beneden om te gaan ontbijten.
Na het ontbijt is het al bijna tijd om naar Tjabe te gaan. Ze trekken hun zwembroeken vast aan. Dat doen ze anders meestal niet. Maar als ze met z'n allen zijn hebben ze natuurlijk zo een stijve en John en Ben voorzien problemen om die dan behoorlijk in hun zwembroek te krijgen. Voor Tommie zou het niet uitmaken, met zijn gewone zwembroek. Die zou hij met een stijve ook wel aan krijgen maar hij doet gewoon hetzelfde als Ben en John.
vochtignat@gmail.com